Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/4607 Esas 2018/11723 Karar Sayılı İlamı

1-..., 2-... vekilleri avukat ... ile 1-..., 2-... vekilleri avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 24. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 06/07/2015 tarih ve 2014/401-2015/371 sayılı hükmün davalılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacılar, kızları ... davalıların çalıştığı kreşe gönderdiklerini, 05.07.2010 tarihinde kreş dönüşü çocuğun her iki kolunda yaralanmalar olduğunu, durumdan şüphelenerek şikayette bulunduklarını, yapılan yargılama sonucunda davalıların taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verildiğini, kızlarının emanet ettikleri kreşten bu şekilde eve dönmüş olmasından dolayı manevi yönden büyük yıkım yaşadıklarını ileri sürerek her bir davalıdan ayrı ayrı 5.000,00 TL olmak üzere toplam 10.000,00 TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan ..."dan, 1.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan ..."tan dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile alınıp davacılara ödenmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalılar tarafından temyiz edilen miktar her bir davalı için ayrı ayrı 1.000,00 TL olup, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"nı geçmediğinden HUMK"nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalıların temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olarak verilen karara ilişkin davalıların temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalıların temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 05/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.