Güveni kötüye kullanma - hakaret - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/10507 Esas 2020/1459 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10507
Karar No: 2020/1459
Karar Tarihi: 04.02.2020

Güveni kötüye kullanma - hakaret - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/10507 Esas 2020/1459 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, güveni kötüye kullanma ve hakaret suçlarından mahkum edilmiştir. Sanık 2012 yılında tanıştığı kişinin telefonunu alıp iade etmemiş, daha sonra katılan ile görüşerek birlikte iade etmek bahanesiyle başka bir telefon daha almış ve bu telefonu da iade etmemiştir. Sanık ayrıca telefonda hakaret etmiştir. Hakaret suçu için verilen 1500 TL adli para cezası, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile eklenen ek 2. madde uyarınca temyiz edilemez nitelikte olduğundan, temyiz reddedilmiştir. Güveni kötüye kullanma suçu ise, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma kapsamında kalan ve TCK'nın 155/1 maddesinde düzenlenen bir suç olarak kabul edilmiştir. Bu nedenle, uzlaştırma işlemleri için gerekli işlemler yapıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekmektedir. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK 155/1, 43/1, 62, 52/2, 52, 53, 58, 125/1, 62, 52/2.

15. Ceza Dairesi 2019/10507 E. , 2020/1459 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma, hakaret
HÜKÜM : 1-)TCK" nun 155/1, 43/1, 62, 52/2, 52, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet
2-)TCK 125/1, 62, 52/2 maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma ve hakaret suçlarından sanığın mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan ile 2012 yılında tanışan sanığın telefon ile katılan ile görüştüğü, sanığın 26/11/2012 tarihinde katılanın yanına giden sanığın görüşme yapmak bahanesiyle katılandan cep telefonunu aldığı ancak katılana iade etmediği, bilahare 03/12/2012 tarihinde katılan ile tekrar görüşen sanığın her iki telefonu da birlikte iade edeceğini söyleyerek başka cep telefonunu aldığı, ancak bu telefonu da katılana iade etmediği, sanığın katılana telefonda hakaret ettiği, sanık savunmasında telefonda konuşurken katılan ile yer yer karşılıklı olarak hakaret ettikleri yönünde beyanda bulunduğu, bu şekilde hakaret suçunu ikrar etmek suretiyle atılı suçları işlediği iddia edilen olayda;
1-Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
04.04.2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26.maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3000TL’ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında hakaret suçundan dolayı tayin edilen 1500 TL adli para cezasına ilişkin hükmün cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin REDDİNE,
2-Sanık hakkında güveni kötüye kullanma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın eylemin hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma kapsamında kalan ve TCK"nın 155/1 maddesinde düzenlenen güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu anlaşıldığından, uzlaştırma işlemleri için gereği yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumlarının takdir ve tayini zorunluluğu,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.