Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/341 Esas 2022/2783 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 42. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından kusur belirlemesi ve erkek yararına hükmedilen maddi tazminat yönünden; davalı-karşı davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve reddedilen manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı-karşı davalı kadının tüm, davalı-karşı davacı erkeğin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflarca karşılıklı olarak açılan Türk Medeni Kanunu’nun 166/1-2 maddesinde düzenlenen evlilik birliğinin sarsılması hukuki sebebine dayalı boşanma davalarının ilk derece mahkemesince yapılan yargılaması sonucunda, tarafların çok kısa bir süre evli kaldıkları, yapılan nikahın sadece kağıt üzerinde kalıp, henüz fiilen evlilik hayatına başlanmadığı, tarafların aynı iş yerinde çalışırken tanıştıkları iki yıllık bir birliktelikten sonra davacı -karşı davalı ...'nın ailesinin bu ilişkiye karşı olmaları sebebiyle nikahlarını onlardan gizli kıydıkları ve başka bir ilde yeni bir hayat kurmak için yola çıktıkları, erkeğin bu uğurda tâyinini başka bir ile isteyip yeni bir hayat kurmak için çaba harcadığı ve müşterek konut arayışında olduğu dönemde davacı-karşı davalı kadının evlenirken verdiği sözü tutmayarak birlikte yaşamaktan kaçındığı ve iş bu davayı açtığı, erkeğin de karşı dava açarak boşanma ve maddî-manevî tazminat talebinde bulunduğu, erkeğin, kadının bu kusurlu eylemleri neticesinde evlilikten beklediği maddi ve manevi beklentilerden yoksun kalarak manevi ve sosyal kişilik haklarının zedelendiği, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı -karşı davalı kadının tam kusurlu olduğu belirtilerek kadının davasının reddine, erkeğin karşı davasının ise kabulü ile tarafların boşanmalarına, erkek yararına Türk Medeni Kanunu’nun 174/1-2 maddesi uyarınca 5.000,00 TL maddî, 5.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmiş, hüküm davacı -karşı davalı kadın tarafından "Kusur belirlemesi ve erkek yararına hükmedilen tazminatlar" yönünden istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda, davacı-karşı davalı kadının ilk derece mahkemesince kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışının davalı-karşı davacı erkeğin kişilik haklarına saldırı teşkil etmediği gerekçesiyle kadının, erkek yararına hükmedilen manevi tazminata yönelik istinaf talebinin kabulü ile davalı-karşı davacı erkeğin manevî tazminat talebinin reddine, kadının diğer istinaf taleplerinin ise esastan reddine karar verilmiş, hüküm taraflarca yukarıda sınırlandırıldığı şekilde temyiz edilmiştir.
Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi, boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakkı saldırıya uğrayan tarafın kusurlu olandan manevî tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Davacı-karşı davalı kadın gerek ilk derece mahkemesinin gerekse de bölge adliye mahkemesinin kabulünde olduğu üzere boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tamamen kusurlu olup, bu kusurlu davranışı aynı zamanda erkeğin kişilik haklarına saldırı teşkil eder niteliktedir. Aksinin kabulü hayatın olağan akışına aykırı olduğu gibi aile hukukunun temel ilkeleriyle de ters düşmektedir. Öyleyse, davalı-karşı davacı erkek yararına Türk Medeni Kanunu'nun 174/2. maddesi koşulları somut olayda oluşmuş olup, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, fiilin ağırlığı, hakkaniyet kuralları ve özellikle ilk derece mahkemesince verilen hükmün erkek tarafından istinaf edilmediği de dikkate alındığında miktar yönünden kadın yararına oluşan usûli kazanılmış hakkın varlığı da gözetilmek suretiyle davalı-karşı davacı erkek yararına uygun miktarda manevî tazminata (TMK m. 174/2) hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde isteğin reddi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ...'ya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ...'a geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 23.03.2022 (Çar.)