Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/16576 Esas 2019/1100 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16576
Karar No: 2019/1100
Karar Tarihi: 17.01.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/16576 Esas 2019/1100 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen ceza üzerine yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir çünkü ceza 3.000 TL'yi geçmediği için doğrudan hükmolunan adli para cezası kapsamında olduğundan temyiz edilemez. Hırsızlık suçundan verilen ceza üzerine yapılan temyiz başvurusu ise reddedilmiştir çünkü TCK'nın 53. maddesi kısmen iptal edilmiştir ve hak yoksunlukları infaz aşamasında gözetilerek uygulanacaktır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2016/16576 E. , 2019/1100 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 17/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.