Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1450 Esas 2022/2961 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından, kusur belirlemesi, tazminatlar, kendi nafaka ve tazminat taleplerinin reddi ile tedbir nafakasının miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflarca karşılıklı açılan boşanma davasının yapılan yargılamasında mahkemece kadının ağır kusurlu olduğundan bahisle tarafların boşanmasına karar verilmiş, karar davalı kadın tarafından istinaf edilmekle, bölge adliye mahkemesince istinaf itirazının esastan reddine karar verilmiştir. Verilen karar yukarıda gösterildiği şekilde temyiz edilmiştir. Her ne kadar mahkemece tarafların belirlenen ve gerçekleşen kusur durumuna göre kadının kusurunun erkeğe nazaran daha ağır olduğuna kanaatle hüküm verilmiş ise de, dosya üzerinde yapılan incelemeden; mahkemece belirlenen ve gerçekleşen kusur durumuna göre evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tarafların eşit kusurlu oldukları anlaşılmaktadır. Bu husus gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu davacı-davalı kadının ağır kusurlu kabulü doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
3-Yukarıda 2. bentte belirtildiği üzere boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda taraflar eşit kusurlu olup, davalı-davacı erkek yararına TMK 174/1. ve TMK 174/2. madde koşulları oluşmamıştır. O halde hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı-davacı erkek yararına maddî ve manevî tazminata hükmedilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
4- Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz (TMK m. 175). Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeplerle, boşanmaya neden olan vakıalarda tarafların eşit kusurlu oldukları anlaşılmaktadır. Tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına göre, kadının boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği açıktır. O halde, davacı-davalı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken, yazılı gerekçe ile yoksulluk nafakasının reddi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2, 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer itirazların ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeplerle reddi ile hükmün ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 28.03.2022 (Pzt.)