Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/3-a, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araç ile olaydan yaklaşık 2 saat sonraki ölçüme göre 1,19 promil alkollü vaziyette seyir halindeyken, aracın kontrolünü kaybetmesi sonucu kaza yaptığı, bu kaza sonucunda sanığın kullandığı aracın içerisinde bulunan katılanın, 22.03.2019 tarih ve 2019/471 sayılı Adli Tıp Kurumuna ait rapora göre, hayati tehlike geçirecek, 4.derecede kemik kırığı oluşacak ve iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa girmesine neden olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda; sanığın asli kusurlu olduğuna ilişkin mahkemenin kabul ve uygulaması yerinde görülmekle yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte ayrıca 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, lehe hükümlerin uygulanmamasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin şartlarının oluştuğuna, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 17.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.