Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1829 Esas 2022/4097 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 7. Hukuk Dairesi

İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 39. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davacı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 29/03/2022 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına vekili Avukat ... ile karşı taraf adına vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 16.12.2013-30.11.2017 tarihleri arasında davalı Bakanlığın Avrupa Birliği ve Mali Yardımlar Dairesi Başkanlığı biriminde izleme uzmanı olarak çalıştığını beyanla ilave tediye, fazla çalışma, hafta sonu çalışma ücreti alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zaman aşımı def’ini ileri sürmüş ve davacının 5824 sayılı Kanunla onaylanması uygun bulunan Avrupa Birliği ile Türkiye Cumhuriyeti arasında akdedilen IPA Çerçeve anlaşması ve Türkiye’deki insan kaynaklarının geliştirilmesi bileşeni altında katılım öncesi mali yardım (IPA) aracından sağlanan topluluk desteğine yönelik insan kaynaklarının geliştirilmesi, operasyonel programı ile ilgili 16.09.2019 tarihinde Türkiye Cumhuriyeti ile Avrupa Birliği Komisyonu arasında imzalanan finansman anlaşması kapsamında çalıştığını, ilgili program fonlarının Avrupa Birliği kaynaklarından karşılandığını ve ilgili Finansal Anlaşmasının 36 ncı maddesi kapsamında İPA çerçevesinde davacının doğrudan harcama bütçesi kapsamındaki personellerden olduğunu, bu nedenle 6772 sayılı Kanun kapsamında ilave tediye ücret alacağına hak kazanamayacağını beyanla davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ile bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın reddine dair hüküm kurulmuştur.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar yasal süresi içerisinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, taraflar arasındaki sözleşmeye, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile temyiz olunan kararda belirtilen gerekçelere göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında, çözülmesi gereken uyuşmazlık, ilave tediye alacağı noktasındadır.
İlave tediye alacağının kapsamı, yararlanacaklar, yararlanma şartları, miktarı ve ödeme zamanı 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkındaki Kanun ile düzenlenmiştir.
Kanunun 1.maddesinde, işveren kapsamı “Umumi, mülhak ve hususi bütçeli dairelerle mütedavil sermayeli, sermayesinin yarısından fazlası Devlete ait olan şirket ve kurumlarla belediyeler ve bunlara bağlı teşekküler, 3460 ve 3659 sayılı kanunların şümulüne giren İktisadi Devlet Teşekkülleri ve diğer bilcümle kurum, banka, ortaklık ve müesseseler” şeklinde belirlenmiştir. Buna göre; işveren kapsamı yönünden Devlete ve ona bağlı olmak üzere, genel, katma ve özel bütçeli daireler, sermayesi değişen kurumlar, sermayesinin yarısından fazlası Devlete ait olan şirket ve kurumlar ve bunlara bağlı kuruluşlar, belediyeler ve belediyelere bağlı kuruluşlar, 3460 ve 3659 sayılı Kanun kapsamına giren, sermayesinin tamamı Devlete ait olan veya bu sermaye ile kurulan iktisadi Devlet kuruluşları, 6772 sayılı Kanun kapsamındadır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı işçi davalı Bakanlık ile imzalanan iş sözleşmeleri kapsamında 16.12.2013-30/11/2017 tarihleri arasında izleme uzmanı olarak çalıştığını, 6772 sayılı Kanun gereği hak kazandığı ilave tediye alacağının hüküm altına alınmasını istemiş, davalı Bakanlık ise davacının Türkiye Cumhuriyeti ile Avrupa Birliği Komisyonu arasında imzalanan finansman anlaşmasına göre çalıştığını ve davacının doğrudan harcama bütçesi kapsamındaki personellerden olduğunu bu nedenle 6772 sayılı Kanun kapsamında bulunmadığını savunmuştur. İlk Derece Mahkemesince, davacının Türkiye Cumhuriyeti ile Avrupa Birliği Komisyonu arasında imzalanan finansman anlaşması kapsamında izleme uzmanı olarak çalıştığı ve ücretinin Avrupa Birliği’nin bu proje uyarınca verdiği kaynaktan karşılandığı, çalıştığı iş ve ödeme kaynağı dikkate alındığında davacının ilave tediye talebinin yasal dayanağının bulunmadığı gerekçesi ile ilave tediye talebinin reddine karar verilmiş olup istinaf kanun yolu incelemesinde davacının bu yöndeki istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince; davacının fiilen ifa ettiği görev ve ücretinin ödeme kaynağı dikkate alındığında, 6772 sayılı Kanun kapsamında genel bütçeye tabi bir kamu kurumunda çalıştığı kabul edilmeyeceği gerekçe gösterilerek reddedilmiş ise de varılan sonuç dosya kapsamına uygun düşmemiştir.

Dosya kapsamına göre davacı ... davalı Bakanlık tarafından imzalanan 16.12.2013, 09.12.2014, 15.12.2015 ve 16.12.2016 tarihli iş sözleşmeleri uyarınca taraflar arasında istihdam ilişkisi bulunduğu tartışmasızdır.Her ne kadar davacının ücreti Avrupa Birliği fonlarınca karşılanmış ise de ücretin üçüncü kişi tarafından karşılanması iş sözleşmesinin varlığına etkili değildir.Davalı Kurumun 6772 sayılı Kanun kapsamında belirtilen kamu kurumlarından olduğunun anlaşılmasına göre dava konusu ilave tediye alacağının kabulüne karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
Anılan hususlar gözetilmeksizin, eksik inceleme sonucunda İlk Derece Mahkemesince yazılı şekilde hüküm tesisi ve bu karara karşı yapılan istinaf başvurusunun esastan reddi kararı hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının ORTADAN KALDIRILMASINA, İlk Derece Mahkemesi kararının yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacı yararına takdir edilen 3.815,00 TL duruşma vekâlet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.03.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.