5. Ceza Dairesi Esas No: 2013/9130 Karar No: 2015/11765 Karar Tarihi: 21.05.2015
Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/9130 Esas 2015/11765 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, sanığın birden çok kişiye faizli borç para verip vermediği konusu tartışılmıştır. Mahkeme, suçun yalnızca bir kişiye para vermekle de işlenebileceği ve sanığın kazanç elde etmek amacıyla sistematik bir şekilde birden çok kişiye borç para vermesinin gerekli olmadığına karar vermiştir. Bu nedenle, delil yetersizliği nedeniyle, mahkeme sanığı suçlu bulmamıştır. Kararda geçen kanun maddesi 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241. maddesidir. Bu madde, kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişileri cezalandırmaktadır.
5. Ceza Dairesi 2013/9130 E. , 2015/11765 K.
"İçtihat Metni"
Tebliğname No : 4 - 2011/219796 MAHKEMESİ : Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesi TARİHİ : 25/04/2011 NUMARASI : 2009/459 Esas, 2011/283 Karar SUÇ : Tefecilik
İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı nazara alındığında mahkemenin sanığın kazanç elde etmek maksadıyla sistematik bir şekilde birden çok şahsa faiz karşılığı borç para verilmesi gerektiği şeklindeki yasal olmayan gerekçesi sanığın yüklenen suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeter kesin ve inandırıcı nitelikte delil elde edilememesi nedeniyle sonuca etkili görülmemiştir. Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan Hazine vekili ve katılan V.. A.."nın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 21/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.