Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/15137 Esas 2019/1062 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/15137
Karar No: 2019/1062
Karar Tarihi: 17.01.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/15137 Esas 2019/1062 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın otobüs terminalinde bir büfeden hırsızlık yapması, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu işlemesi ve mala zarar vermesi nedeniyle Asliye Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edildiği belirtilmektedir. Ancak, hırsızlık suçunun TCK 142/1-c maddesine göre değerlendirilmesi gerektiği ve suç vasfında bir yanılgıya düşülerek TCK 142/1-b maddesi ile uygulama yapıldığı ifade edilmektedir. Ayrıca, suçun gece vakti işlenmesi nedeniyle iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu için TCK 116/1. maddesi uygulanması gerektiği belirtilmektedir. Karar metninde ayrıca, TCK 142/1-c maddesi ve TCK 116/1. maddesi ile ilgili ayrıntılı bilgi verilmemektedir.

2. Ceza Dairesi 2016/15137 E. , 2019/1062 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın otobüs terminali içerisinde bulunan müştekiye ait büfeden hırsızlık yapması biçiminde gerçekleşen eyleminin TCK"nın 142/1-c maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/1-b maddesi ile uygulama yapılması, her iki fıkradaki ceza sürelerinin aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; dosya içeriğine göre; eylemin suç tarihinde gece vakti sayılan saat 01.50 sıralarında gerçekleştiği, bu suretle iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında aynı Kanun"un 116/4. maddesi yerine 116/1. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.