Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/13789 Esas 2019/1055 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13789
Karar No: 2019/1055
Karar Tarihi: 17.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/13789 Esas 2019/1055 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların inşaatta bulunan 6 adet kombiyi çalmaları suçunu işledikleri gerekçesiyle mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak, mahkeme kararında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesi yanlış uygulandığı, doğru olanın 141/1. maddesi olduğu ifade edilmiştir. Bu hatalı uygulama nedeniyle kararın temyiz edilmemesine rağmen bozulmamıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararına da atıfta bulunarak, kanunda belirtilen hak yoksunlukları ve yargılama giderleri konusunda açıklama yapılmıştır. Sonuç olarak, temyiz itirazlarının reddedildiği ve hükümlerin onandığı belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 324/4 maddesi
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi

2. Ceza Dairesi 2016/13789 E. , 2019/1055 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların, müştekiye ait inşaatta döşeli olan 6 adet kombiyi çalması şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanıklar hakkında aynı Kanun’un 141/1. maddesi gereğince hüküm kurulması karşı temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve hüküm tarihine kadar yapılan yargılama gideri toplamı, 5271 sayılı CMK"nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL"den az olduğu halde yargılama giderinin sanıklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 17/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.