MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 16. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 13/10/2015 tarih ve 2015/226-2015/446 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacılar vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkili ...’ın davalının işletmeciliğini yaptığı ve alt kira sözleşmesi yapma yetkisinin bulunduğunu ileri sürdüğü işyerindeki hissenin % 60’ının devri konusunda davalı ile anlaştığını, 24/01/2012 tarihli tutanağın düzenlendiğini, devir bedelinin davacı ...’a ait aracın 12.000,00 TL olarak kabul edilip ayrıca 12.000,00 TL nakit verilmek suretiyle toplam 24.000,00 TL olarak kararlaştırıldığını, protokol ile birlikte aracın devri ile birlikte 12.000,00 TL nakit ödemenin de davalıya yapıldığını, ...’ın iş yerinin devri ve yeni bir kira sözleşmesi yapılması konusundaki girişimlerinin davalı tarafından oyalanarak yerine getirilmediğini, asıl mülk sahibi ile yapılan görüşme sonucunda davalının kira kontratının tarafı olmadığı gibi, kira kontratını devir yetkisinin de bulunmadığını öğrenildiğini, bunun üzerine aracın devri ve paranın iadesi için talepte bulunduklarını ancak davalının taleplerini yerine getirmediğini ileri sürerek davacılar tarafından ödenen 24.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davacılara ödenmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı ...’ın diğer davacı adına hareket edip bu sıfatla tutanağı imzalaması sebebiyle davacı sıfatının bulunmadığını, işyerinin % 60 hissesinin işyerinin önceki kayden maliki olan ...’ın bilgisi ve muvafakati dahilinde yapılan pazarlık sonucunda davacı ...’a devredilip tutanağın imzalandığını ve 24/01/2012 tarihinde fiilen teslimin yapıldığını, işyerinin diğer % 40 hissedarı olan ... adına vergi mükellefiyeti olup işyerinin davacı ... ile birlikte ortak işletmeye başlanıldığını, taşınmazın asıl mülk sahibi ...’in devir konusunda muvafakat verdiğini, kendisini arayan davacılara da devir ile ilgili muvakat verdiğini bildirdiğini, davacı ... ile diğer ortağının işyerinin işletilmesi sürecinde kira, elektrik, su, doğalgaz gibi yükümlülükleri yerine getirememeleri sebebi ile işyerini terk ettiklerini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu uyuşmazlıktan önce işyeri maliki ...’in işyerini ... isimli şahsa kiraya verdiği, sözleşmede işyerinin kiracı Hasan tarafından başkasına kiraya verilmeyeceği ve işletilmesinin devredilemeyeceği kararlaştırılmışsa da, kiracı ... ve işyerinin maliki ..."in işyerini fiilen işleten davalı ..."a işletme hakkını devretme yetkisi ve hakkı verdikleri, ... bu yetkiye dayanarak, taraflar arasındaki "Tutanak" başlıklı tarihsiz sözleşmede belirtildiği şekilde işyerinin %60 işletme devir hakkını davalı ..."a devrettiği, tanık beyanlarına ve diğer delillere göre tanık Bayram"la davacıların işyerini birlikte bir süre işlettikleri, ancak işlerinin iyi gitmemesi nedeniyle kira parasını ..."e ödeyemediklerinden işletmeyi terk ettikleri, bu durumda, taraflar arasındaki "Tutanak" başlıklı el yazısıyla yazılmış işletme devir sözleşmesinin geçerli olduğu, işyerini işletme hakkına sahip olan davalının işyerini hukuki ve fiziki ayıpsız olarak davacı ..."a devrettiği, davacı ..."ın devir bedeli olarak aracını davalıya devretmesi ve tanık Bayram"ın beyanı dikkate alındığında, işletmeyi her iki davacının birlikte devraldıklarının ve tanık Bayram"la birlikte işlettikleri, davada davacı ..."ın da husumet ehliyetinin bulunduğu, davacıların serbest iradeleriyle yaptıkları sözleşmede belirtilen bedeli davalıdan talep etmekte haklı olmadıkları gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 16,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 10/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.