Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7034 Esas 2019/2259 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7034
Karar No: 2019/2259
Karar Tarihi: 05.03.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7034 Esas 2019/2259 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, 2007 ve 2008 yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan yargılanan bir sanık hakkında verilmiştir. Mahkeme, 2007 yılına ilişkin suçlamaların deliller eksik olduğu gerekçesiyle sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ancak, 2008 yılına ilişkin suçlamalarda ise tam bir inceleme yapılmadığı ve sanığın savunmasının doğruluğunun tespit edilmediği vurgulanarak kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ile ilgili uygulamada Anayasa Mahkemesi tarafından iptal kararı bulunduğu ve bu nedenle yeniden değerlendirmenin gerektiği de belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 43. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 225. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/7034 E. , 2019/2259 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

I- Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
1- Vergi suçu raporu ve eklerinde mükellefiyetin resen terk tarihi olan 30.11.2007 tarihinden sonra düzenlenen faturaların sahte olduğunun belirtilmiş olması, 19.06.2013 tarihli bilirkişi raporuna göre de 30.11.2007 tarihinden sonra 2007 takvim yılında sahte fatura düzenlediğine dair bir delilin bulunmadığının tespit edilmesi karşısında; 2007 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre ise; 2007 takvim yılına ilişkin uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 4. fıkrasına aykırı olarak aynı maddenin 1. fıkrası uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmemesi,
II- Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
1- Sanığın savunmasında, suçlamayı kabul etmediğini, suça konu faturanın kendisi tarafından düzenlenmediğini, kaybolduğunu beyan ettiği fatura koçanlarını ele geçiren kişiler tarafından söz konusu faturanın düzenlenmiş olabileceğini savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, suça konu faturayı kullanan şirket yetkilisinin tanık olarak beyanına başvurulması ile faturayı hangi ticari ilişki karşılığında kimden aldığının ve sanığı tanıyıp tanımadığının sorulması, gerekli görülürse fatura üzerindeki imza ve yazıların sanığa aidiyeti hususunda bilirkişi raporu aldırılması ve sonucuna göre toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- 5271 sayılı CMK"nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiil ve failden ibaret olup, iddianamade açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı; Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 26.11.2012 tarihli iddianamesinde, 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açılırken 178.600 TL tutarındaki toplam bir adet faturadan dava açıldığı gözetilmeden sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 43. maddesinin uygulanması suretiyle iddianame dışına çıkılarak hüküm kurulması,
b- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; 05.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.