Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/1409 Esas 2019/9132 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1409
Karar No: 2019/9132
Karar Tarihi: 30.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/1409 Esas 2019/9132 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, şikayetinden vazgeçen mağdurun katılma hakkının olmadığı ve bu nedenle mağdurun temyiz hakkının bulunmadığı belirtilmiştir. Bu sebeple, sanık hakkında verilen kamu davasının düşürülmesine karar verilmiştir.
Ayrıca, sanık hakkında verilen kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmüne de yerinde görülmeyen bazı temyiz itirazlarının reddiyle birlikte, olayın başlangıç aşamasını gören tanık bulunmaması ve haksız tahrik unsuru gözetilmemesi gibi sebeplerden dolayı hüküm BOZULMAK suretiyle tekrar görüşülmek üzere Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri: 5271 sayılı CMK’nın 237-243. maddeleri, 260/1. madde, 5237 sayılı TCK’nin 29. ve 53. maddeleri, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 317. ve 321. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/1409 E. , 2019/9132 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Kamu davasının düşürülmesine, mahkumiyete dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Mağdur ..."ın sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen kamu davasının düşürülmesine dair hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Kovuşturma aşamasında 05.11.2015 tarihli duruşmada şikayetinden vazgeçen mağdurun katılma hakkının olmadığı, bu nedenle 5271 sayılı CMK"nin 237-243. maddelerine uygun olarak katılan sıfatını almayan mağdurun CMK"nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyiz hakkı bulunmadığından, temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Olayın başlangıç aşamasını gören tanık bulunmamasına, sanıkların soruşturma aşamasındaki beyanlarında karşılıklı olarak ilk önce diğer tarafın kendisine hakaret ettiğini iddia etmelerine, olayın hangi tarafın haksız hareketi ile başladığının anlaşılamamasına göre, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 30.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.