MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 19.01.2015 gününde verilen dilekçe ile yüklenicinin temlikine dayalı tapu iptali ve tescil, ikinci kademede kamulaştırma bedelinin ödenmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; tapu iptali ve tescil isteminin reddine, kamulaştırma bedelinin ödenmesi isteminin kabulüne dair verilen 22.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar (arsa malikleri) vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R


Dava, yüklenicinin temlikine dayalı tapu iptali ve tescil, ikinci kademede kamulaştırma bedelinin ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, tapu iptali ve tescil isteminin reddine; kamulaştırma bedelinin ödenmesi isteminin kabulü ile davacıya ait dairenin arsa payına isabet eden kamulaştırma bedelinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Hükmü, arsa sahibi bir kısım davalılar vekili temyiz etmiştir.
Davacı vekili Av. ... hükmün verilmesinden ve kararın bir kısım davalılar vekilince temyiz edilmesinden sonra 10.03.2017 tarihli dilekçesi ile davadan feragat ettiklerini bildirmiştir.
6100 sayılı HMK’nun 307. maddesinde feragatin, davacının, talep sonucundan kısmen veya tamamen vazgeçmesi olduğu belirtilmiştir.
6100 sayılı HMK’nun “Feragat ve kabulün şekli” başlıklı 309. maddesi hükmüne göre de feragat ve kabul, dilekçeyle veya yargılama sırasında sözlü olarak yapılır. Feragat ve kabulün hüküm ifade etmesi, karşı tarafın ve mahkemenin muvafakatine bağlı değildir. Kısmen feragat veya kabulde, feragat edilen veya kabul edilen kısmın, dilekçede yahut tutanakta açıkça gösterilmesi gerekir. Feragat ve kabul, kayıtsız ve şartsız olmalıdır.
Yukarıda belirtildiği üzere feragatin kati bir hükmün hukuki neticelerini hasıl edeceği hükme bağlanmıştır. Yine belirtmek gerekir ki, feragatin geçerliliği karşı tarafın muvafakatine bağlı değildir. Etkisini onu yapanın tek yönlü irade beyanı ile doğurur. Yargıtay"ın yerleşmiş uygulamaları da bu doğrultudadır (11.4.1940 tarihli ve 70 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.5.1992 tarihli ve 1992/2-250/364 sayılı kararı).
Bu nedenle kararın, davacının davadan feragati hakkında mahkemesince bir karar verilmek üzere bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının feragati nedeniyle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 28.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.