MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararda, oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun oluştuğu kabul edildiği halde, gerekçeli karar başlığında ve hüküm fıkrasında suç adının konut dokunulmazlığını bozma suçu olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiş, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/03/2013 gün ve 2012/6-1232 E.,2013/106 K.sayılı kararında da açıklandığı üzere, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 763. maddesi uyarınca suça konu eşyayı bir üçüncü kişiye satmak suretiyle zilyetliği devreden sanığın, satıştan elde ettiği menfaati iade etmeden, üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı sattığı yeri göstermesi, etkin pişmanlık olarak değerlendirilemeyeceği gibi, eşyanın satın alınan kişiden alınarak mağdura iade edilmiş olması da 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesi kapsamında sanıklar tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabul edilemeyeceği nazara alınmadan 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesinin uygulaması suretiyle eksik ceza tayini ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından işlendiğinin dosya kapsamından anlaşılması karşısında, 5237 sayılı Kanun’un 119/1-c maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.