Esas No: 2022/1824
Karar No: 2022/3803
Karar Tarihi: 19.04.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1824 Esas 2022/3803 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Boşanma davasında, davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddedilmesi, maddi ve manevi tazminat miktalarının kadın lehine az olarak belirlenmesi, davalı erkeğin kusurunun belirlenmesi ve kadın lehine hükmedilen tazminatların temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede; davalının temyiz itirazları yersiz bulundu. Ancak, maddi tazminat miktarı Türk Medeni Kanunu'nun haklı nedenlerle boşanma hallerinde tazminat başlıklı 174. maddesine göre belirlenmesi gereken hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun tazminat miktarının belirlenmesi hakkındaki 50 ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda belirlenmediği için bölge adliye mahkemesi kararı kaldırıldı ve ilk derece mahkemesi kararı bozuldu. Temyize konu diğer bölümler ise onandı. Kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu m.174/1, Türk Borçlar Kanunu m.50 ve 51.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ...Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından yoksulluk nafakası talebinin reddi, maddi ve manevi tazminat miktarları yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve kadın lehine hükmedilen tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre; davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışındaki temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında, davacı kadın lehine takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu' nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu' nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yön gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 19.04.2022 (Salı)
