Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8712 Esas 2019/9092 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8712
Karar No: 2019/9092
Karar Tarihi: 30.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8712 Esas 2019/9092 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Mahkemesi'nde verilen bir mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesinde, mağdurun yaralanmasına ilişkin raporun yeterli olmadığı, mağdur beyanının eksik olduğu ve haksız tahrik hükümlerinin tartışması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle karar bozulmuş ve 5237 sayılı TCK'nin 86. ve 87. maddelerinde belirtilen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA karar verilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/8712 E. , 2019/9092 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Mağdurun yaralanmasına ilişkin Gaziantep Şehitkamil Devlet Hastanesinin 06.11.2014 tarihli raporunda kati hekim raporunun ilgili uzman hekim tarafından verileceğinin belirtilmesine karşın kesin adli raporun aldırılmadığı, raporun bu haliyle hükme esas alınacak ölçüde yeterli olmaması nedeniyle, mağdurun tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, özellikle söz konusu yaralanmanın yüzde sabit ize neden olup olmadığı hususunu gösterir şekilde, 5237 sayılı TCK"nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Kollukta alınan 06.11.2014 tarihli mağdur beyanının okunaklı olmayan fotokopi ikinci sayfasının dosyaya alınıp ilk sayfasının dosya kapsamında bulunmaması,
3)Suça sürüklenen çocuğun aşamalardaki savunmasında, olay öncesinde mağdurun babasına ve kendisine hakaret ettiğini beyan etmesi ve tanıkların olayın başlangıç anına dair bilgi ve görgülerinin bulunmaması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29 maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirip gerektirmeyeceğinin tartışmasız bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.