Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/11498 Esas 2018/2100 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R

Dava; davacının, davalı apartman işyerinde 15.10.1992 – 28.12.2012 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; 19.01.2016 havale tarihli bilirkişi raporu da göz önüne alınarak; davacının 06.08.2003 – 23.12.2011 tarihleri arasındaki davalı işyerinde toplam 2.078 gün çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı apartman işyerinde kapıcı olarak çalıştığını beyan eden davacı adına denetmen incelemesi sonucu düzenlenen rapor gereğince 24.12.2011 – 2012/12. ayları arası davalı işyerinden hizmet bildirimi yapıldığı, davalı işyerinin 24.12.2011 tarihinde 5510 sayılı Yasa kapsamına alındığı, davacının 1.06.1996 – 05.05.1998, 20.05.1999 – 10.12.1999 ve 09.06.2003 – 05.08.2003 tarihleri arasında dava dışı işyerlerinden hizmet bildirimlerinin bulunduğu, komşu işyeri tanıklarının araştırılmadığı, davacının şikayeti üzerine davalı Kurum denetmeni tarafından 24.12.2012 tarihinde davalı apartmana gidildiği, apartman sakinlerinin dinlenildiği, davacının fiilen kapıcı dairesinde oturduğunun tespit edildiği ve davacının tespit tarihinden itibaren bir yıl geriye gidilerek sigortalı sayılması, diğer talepleri için dava açması gerektiğinin bildirildiği, davacının kabul edilen bir yıllık sürede ise ayda 8 gün çalıştığının kabul edildiği, hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının Kasım-Nisan ayları arasında tam gün, diğer aylarda ayda 14 gün çalıştığının kabulü ile sonuca gidildiği, ancak bilirkişi tarafından hesaplanan sürelerde hesap hatası bulunduğu anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda; her ne kadar mahkemece davacının Kasım-Nisan ayları arasında tam gün, diğer aylarda ayda 14 gün çalıştığının kabulü ile sonuca gidilmişse de davalı Kurum denetmeni tarafından davacının ayda 8 gün çalıştığı kabul edildiği anlaşılmaktadır. Bu itibarla; davacının davalı apartmandaki çalışma süresi tereddüte mahal bırakmayacak derecede belirlenmeden ve hesap hatası bulunan bilirkişi raporu esas alınarak hüküm kurulması isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; zabıta marifeti ile ve davalı Kurum"dan sorularak talep edilen dönemde davalı apartmana komşu işyeri sahipleri ile bu işyerlerindeki çalışmaları kayıtlara geçmiş kişileri tespit ederek dinlemek, yine; talep edilen dönemde komşu apartmanlarda kapıcı olarak görev yapan kişileri tespit ederek dinlemek, apartmanın kaç daireli olduğunu ve davacının yaptığı işleri belirleyerek denetmen raporunda davacının ayda 8 gün üzerinden çalıştığının kabul edildiği de dikkate alınarak, daha fazla çalışma olduğu kanaatine varılır ise gerekçeleri de belirtilerek hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacı ve davalılardan ..."ne iadesine, 12.03.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.