Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/3594 Esas 2022/4551 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 01 Nisan 2006 tarihinden 23 Eylül 2013 gününe kadar davalıya ait hastanede radyoloji teknisyeni olarak çalıştığını, bir kısım alacakların ödenmediğini, bu nedenle iş sözleşmesinin müvekkili tarafından sonlandırıldığını ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, şua izni, ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı def'ini öne sürüp, işyerinde fazla çalışma yapmadığı gibi izinlerini de kullandığını ve haklı fesih nedeni bulunmadığını, alacağı olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin davacı tarafça haklı olarak fesh edildiği buna göre davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gibi fazla çalışma, şua izni ve genel tatil ücreti alacakları da olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne, karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2016/5319 esas 2017/16656 karar ve 07.07.2017 tarihli ilamı ile, özetle, davalının diğer itirazları yerinde görülmeyerek şua izni talebi yönünden araştırma yapılması ve fazla çalışma alacağı ile ilgili denetime elverişli rapor alınması gerektiği, gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyulmuş, yerinde inceleme sonrası hazırlanan bilirkişi raporuna göre davanın kabulüne karar verilmiştir. Bu karar da davalı tarafça temyiz edilmiş ve Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2019/7411-19223 esas - karar ve 16.10.2019 tarihli ilamı ile özetle, davalının diğer itirazları yerinde görülmeyerek davacının çalışma dönemleri ile tabi olduğu 3153 sayılı Kanunda yapılan 30.01.2010 tarihli değişiklik dikkate alınarak, kayıt bulunmayan dönem için tanık beyanlarının esas alınması, puantaj kaydı bulunan dönem içinse kayıtlar esas alınarak ve haftalık bazda tek tek değerlendirilerek hesaplama yapılıp tanık beyanlarına göre hesaplanan dönemler için uygun oranda indirim yapılması gerektiği, kabule göre ise talebin aşılmasının hatalı olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş, bir kısım bilirkişi raporları alındıktan sonra davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, fazla çalışma ücreti alacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yukarıda kısaca özetlenen Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2019/7411-19223 esas - karar ve 16.10.2019 tarihli ilamında fazla çalışma alacağı hesabında 3153 sayılı Kanun ve hesaplama döneminde yapılan değişiklikler gözetilerek; davacının işyerine giriş çıkış kayıtları bulunan dönem için hesaplamanın bu kayıtlara göre, kayıt olmayan dönemde ise tanık beyanlarına göre alacak hesabı yapılması gerektiği ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
Bozma sonrası hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosyada mevcut 06.04.2011- 10.09.2013 tarihleri arasını kapsayan giriş çıkış kayıtlarına göre hesap yapılmayıp sadece kısa dönemlere ilişkin olan nöbet listelerinin dikkate alındığı, bunun dışında tanık beyanlarının esas alındığı ve Mahkemece hesaplanan toplam alacaktan takdiri indirim yapılarak sonuca gidildiği anlaşılmaktadır.
Karar açıklanan hali ile bozma ilamına uygun değildir.
Dosya içinde 06.04.2011- 10.09.2013 tarihleri arasını kapsayan giriş çıkış kayıtları mevcut olup kayıt olan bu dönemde hesaplama hafta hafta olacak şekilde bu kayıtlara göre yapılmalı ve bu hesaplamada takdiri indirim yapılmamalıdır.
Kayıt olmayan dönemler içinse söz konusu bozma ilamında açıklandığı gibi tanık beyanları esas alınarak ve dava tarihine göre zamanaşımı def’i gözetilerek hesaplama yapılıp uygun oranda takdiri indirim de yapılarak toplam alacak belirlenmelidir.
Mahkemece, bozma ilamı gereklerini karşılamayan rapora itibarla sonuca gidilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine 18.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.