Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma suçundan sanık ..."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 268. maddesi delaletiyle 267/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.01.2012 tarihli ve 2011/641 esas, 2012/12 sayılı kararını müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanarak, anılan Kanun’un 268. maddesi delaletiyle 267/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.04.2017 tarihli ve 2016/289 esas, 2017/469 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, 19.01.2011 tarihinde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti"ne gitmek amacı ile Adana Havalimanına gelen sanığın vize borcu nedeniyle pasaport ve kimlik kontrolü esnasında kardeşi olan Adnan Çabuk"a ait nüfus cüzdanını ibraz etmesi şeklinde gerçekleşen fiilinde, soruşturma ve kovuşturma yapılmasını gerektirecek bir suç isnat edilmediğinden, 5237 sayılı Kanun"un 268. maddesinde düzenlenen “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması” suçunun unsurlarının oluşmadığı gibi mağdur adına düzenlenmiş bir belge bulunmaması nedeniyle aynı Kanun"un 206/1. maddesinde tanımlanan suçun da gerçekleşmediği, sanığın eyleminin 5326 sayılı Kabahatler Kanunu"nun 40/1. maddesinde düzenlenen "kimliği hakkında gerçeğe aykırı beyanda bulunmak" kabahatini oluşturduğu ve anılan maddede öngörülen idari para cezasının miktarına göre, 5326 sayılı Kanun"un 20/2-c maddesinde yazılı zamanaşımının, eylemin gerçekleştiği 19.01.2011 tarihinden hükmün açıklandığı tarihe kadar gerçekleştiği nazara alındığında, sanık hakkında 5326 sayılı Kanun"un 20/1. maddesi uyarınca idari para cezası verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 14.01.2019 gün ve 16757 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.01.2019 gün ve KYB/2019-9137 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK.nın 268/1. maddesinde düzenlenen başkalarına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma suçunun oluşabilmesi için işlediği suç nedeniyle kendisi hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasını engellemek amacıyla, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılarak soruşturma ve kovuşturma işlemlerinin kimlik bilgileri verilen mağdur hakkında yapılmasına neden olunması gerekir. Bir adli soruşturma ya da kovuşturma işlemi olmaksızın kimlik bilgilerinin gizlenmesi amacıyla başkalarına ait kimlik bilgilerinin kullanılması halinde ise 5326 sayılı Kabahatler Kanunu"nun 40/1. maddesinde düzenlenen kimliği bildirmeme kabahati oluşmaktadır.
Somut olayda, Adana Şakirpaşa havaalanından KKTC"ne geçerken söz konusu devlete vize borcu bulunması nedeniyle KKTC vatandaşı olan mağdur abisinin kimlik bilgilerini kullanma şeklinde gerçekleşen hükümlünün eyleminde mağdur adına hiç bir belge düzenlenmediği gibi herhangi bir suç soruşturması veya kovuşturmasından bahsedilemeyeceğinin anlaşılması karşısında, eylemin 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 40. maddesine uyduğu ve idari yaptırımı gerektirdiği ancak anılan Yasanın 20/2-c maddesi uyarınca soruşturma zamanaşımı süresinin 3 yıl olduğu, kabahat tarihinden hüküm tarihine kadar bu sürenin gerçekleştiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı ve Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nca düzenlenen ihbarname içeriği bu nedenle yerinde görüldüğünden, Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 20.04.2017 gün ve 2016/289 esas, 2017/469 sayılı kararının 5271 sayılı CMK.nın 309/4-d maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan hükümlü hakkında açılan kamu davasının konusu eylemin oluşturduğu kabahatin zamanaşımına uğraması nedeniyle 5226 sayılı Kabahatler Kanunun 20/2-c. maddesi gözetilerek “İdari yaptırım uygulanmasına yer olmadığına”, 24.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.