Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b-d, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 12.50 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otobüs ile meskun mahal içerisinde; bölünmüş iki yönlü, iki şeritli eğimsiz yolda seyir halinde, kaza mahali olan kontrolsüz dört yönlü kavşaktan sola dönüş yaptığı esnada katılanın sevk ve idaresindeki otomobile çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak bir kişinin basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, vücudunda kemik kırığı oluşacak ve yüzünde sabit iz kalacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 16/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.