Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/3757 Esas 2022/4940 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı iş yerinde emekli olduğu tarihe kadar çalıştığını belirterek ödenmeyen fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı def'inde bulunduklarını, iş yerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hükmün taraf vekillerince temyizi üzerine Yargıtay (kapatılan) 22. hukuk Dairesinin 04.12.2018 tarihli 2017/18672 Esas, 2018/26240 Karar sayılı ilamı ile hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre davacının tanıklarla birlikte çalıştığı 2010-2011 dönemi için haftanın 5 günü 09:00-21:00 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilerek haftalık 7,5 saat fazla çalışması olabileceği değerlendirilerek hesaplama yapıldığı, cumartesi çalışmasına dair tanık beyanlarının dikkate alınmadığı, davacıya ait bilgisayar açılış kapanış sistem kayıtları (log kayıtları) ve davacının cumartesi-pazar çalışmalarına ait emniyet müdürlüğü kayıtlarının da celbedilmediği ayrıca banka içi talimat niteliği taşıyan ve cumartesi çalışılmasına dair kayıtlar ile banka güvenlik defterinin de ibraz edilmediği, davalı tarafça aylık 270 saate kadar fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu bu nedenle fazla çalışma yapmadığı 270 saati aşan çalışma karşılığının da ödendiği iddia edilmişse de dosyada bu yönde bir kayıt bulunmadığı, davacıyla yapılan iş sözleşmesinde yasal sınırlar içerisindeki fazla çalışmanın ücret içerisinde olduğuna dair hüküm bulunmadığı gibi davalı tarafça davacı tarafından imzalı insan kaynakları yönetmeliğinin sunulmadığı, davalı tarafça ispatlanması durumunda yıllık 270 saat kuralının dikkate alınabileceği halde dosyada böyle bir kayıt bulunmamasına rağmen yapılan mahsup hatalı olduğu, yine davalı tarafça dosyaya ibraz edilen 2011-2013 yıllarını kapsayan fazla çalışma kaydında 270 saati aşan ve toplam fazla çalışma süresine yer verildiğinden 270 saat kuralı bertaraf edildiğinde toplam çizelgedeki saatlerin davalının kendisini bağlayan beyanı olduğu kabul edilerek tüm kayıtların celbi ile tanık beyanları da birlikte değerlendirilerek davacının fazla çalışma alacağının hesaplanması ve temerrüt tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerektiği gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına rağmen davacının davasının reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
2-Taraflar arasında mahkemece bozma ilamına uygun karar tesis edilip edilmediği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Vermiş olduğu bir hüküm Yargıtay tarafından bozulan ve Yargıtay’ın bu bozma kararına gerek iradi ve gerekse kanuni şekilde uymuş olan yerel Mahkeme, bozma kararı doğrultusunda inceleme yapmak ve hüküm kurmak zorundadır.
Somut olayda Mahkemece 270 saat kuralının davacı için uygulanamayacağı isabetli bir biçimde tespit edilmesine ve davacıya ait log kayıtlarında cumartesi çalışmaları da kayıtlı olmasına rağmen davacının ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük 11 saati aşan çalışmalarının tespiti ile yapılan ödeme düşüldüğünde fazla çalışma ücretinin bulunmadığı değerlendirilen rapora göre hüküm kurulması hatalı olup haftalık 45 saati aşan çalışmaların fazla çalışma olduğu gözetilmeksizin ve işverence sunulan ve işverenin kabulü olan belgede 270 saati aşan kısmın ödendiği yani 2011 yılı çalışması için 370,5 saatlik fazla çalışmasının 8 saatlik resmi tatil ve 100,5 saatlik kısmının ödendiği 270 saatin ödenmediği, 2012 yılı için 337,50 saatlik fazla çalışmasının 67,50 saatlik kısmının ödenip 270 saatlik kısmının ödenmediği, 2013 yılı için ise 217 saatlik fazla çalışmasının ödenmediği, sadece 8 saatlik resmi tatil çalışmasının ödendiği tespit edilmesine ve tanık beyanlarında davacının fazla çalışma yaptığı beyan edilmesine rağmen talebin reddine karar verilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 20.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.