Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/2875 Esas 2015/4721 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2875
Karar No: 2015/4721
Karar Tarihi: 06.10.2015

Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/2875 Esas 2015/4721 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir arsa ve 27.000 TL alabilmesi için katılandan eşinin vergi borcunu ödemesi gerektiği yalanını söyleyerek 1.000 TL aldığı için dolandırıcılık suçundan mahkum edildi. Ancak, TCK'nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar velayet hakkı, vesayet veya kayyımlık yapamayacağı ve diğer haklardan cezanın infazı tamamlanana kadar yoksun kalacağı belirtilmeden karar verildiği için karar bozuldu. Kanun maddelerinin açıklaması: TCK'nın 53. maddesi suç işleyenlerin hakları konusundadır. 3. fıkrası ise, suçtan dolayı mahkum olan kişinin velayet, vesayet ya da kayyımlık yetkilerinin kısıtlanmasıdır. 1. fıkrayı içeren bendler ise, bir suçtan dolayı mahkum olan kişinin hangi haklardan yoksun bırakılacağını belirtmektedir. (c) bendi ise, suçtan dolayı mahkum olan kişinin velayet, vesayet veya kayyımlık yapamayacağını belirtmektedir.

23. Ceza Dairesi 2015/2875 E. , 2015/4721 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın katılanın evine elinde dosya ile gelip, eşine ait bir arsa ve bankada 27.000 TL"nin bulunduğunu, bunları alabilmesi için eşinin 1.000 TL olan vergi borcunu ödemesi gerektini söyleyip, katılandan 1.000 TL aldığı somut olayda sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediği anlaşıldığından suçun oluştuğuna yönelik kabulde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu
hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.