Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/1622 Esas 2019/2890 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1622
Karar No: 2019/2890
Karar Tarihi: 12.02.2019

Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/1622 Esas 2019/2890 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların hakaret suçunu işlediği ve bu suçun kanuni bağlamda cezalandırıldığı belirtilen bir Asliye Ceza Mahkemesi kararı temyiz edilmiştir. Temyiz isteği reddedilmiştir çünkü hakimler vicdani kanıya dayanan ve belgelerle desteklenen bir karar vermiştir. Kanıtların ve savunmaların eksiksiz bir şekilde sunulduğu ve hakaret suçunun doğru bir şekilde nitelendirildiği gösterilmiştir. Sanıkların ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği sonucuna varılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri şöyledir: Türk Ceza Kanunu'nun 125/3 maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 224., 225. ve 226. maddeleri.

18. Ceza Dairesi 2017/1622 E. , 2019/2890 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, sanıklar ... ve ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 12/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.