Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından, kusur belirlemesi, kadın lehine hükmedilen maddi ve manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, davacı erkek kusurlu kabul edilip boşanmaya karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davalı kadının 22.07.2010 tarihinde açtığı tedbir nafakası davasının ayrı yaşamakta haklılığını ispat edemediğinden bahisle reddedildiği, ret kararının 17.01.2012 tarihinde kesinleştiği, o tarihten sonra da davacı erkeğin evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan kusurlu bir davranışının ispat edilemediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre, boşanmaya neden olan olaylarda nafaka davasında da tespit edildiği üzere eşine ve çocuğuna karşı sorumluluklarında keyfi davranarak evi terk eden davalı kadının tamamen kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Hal böyle iken, davacı erkeğin kusurlu olduğunun kabulü ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı kadın yararına maddi (TMK m. 174/1) ve manevi tazminata (TMK m. 174/2) hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 02.03.2017 (Prş.)