Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12108 Esas 2020/3577 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b, 62, 52/2, 4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın olay nedeniyle pişman olduğu, katılanın da kazada kusurlu olduğuna ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulunun yerleşmiş raporlarında 100 ve üzerindeki promil olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğinin belirtilmesi karşısında, geriye dönük hesaplandığında kaza anında yaklaşık 0,81 promil alkollü olan sanık hakında koşulları oluşmadığı halde atılı suçu bilinçli taksirle işlediğinden bahisle TCK"nın 22/3. maddesi uygulanarak fazla ceza tayini,
2-Sanığın idaresindeki araçla kazadan üç saat on sekiz dakika sonra 0,32 promil alkollü olduğu halde seyir halinde iken, kendisine kırmızı fasılalı ışık yanmasına rağmen kontrolsüzce kavşağa girerek sağdan gelen katılanın idaresindeki motosiklete çarptığı olayda, katılanın 12/02/2015 tarihli Muğla Adli Tıp Şube Müdürlüğünün raporuna göre, vücudunda ağır (4) derece kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığı, yaralanmanın duyu ve organların işlevinin zayıflaması ya da yitirilmesi niteliğinde olup olmadığına ilişkin rapor düzenlenebilmesi için ise katılanın muayene edilmesi gerektiğinin belirtildiği anlaşılmakla, belirtilen muayenesi yaptırılarak kesin doktor raporunun alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı tutulmak koşuluyla, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 16.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.