Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2017/884 Esas 2018/2038 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalı Sosyal Güvenlik Kurumu vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici nedenlere göre davacı ve davalı Kurum vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına,
2- Dava, davacının davalılar nezdinde Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı"na bildirilmeyen 13/09/2004 – 31/05/2010 tarihleri arasındaki çalışmasının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına karşı “uyma” kararı verilmek suretiyle yapılan yargılama neticesi davanın kısmen kabulü ile “Davacının davalı ...- ....San.Tic.Ltd.Şti"ne ait ... sicil numaralı iş yerinde 17/09/2008- 20/02/2009 tarihleri arasında 154 günlük çalışmasından, ... na bildirilen haricinde, 23 günlük çalışmasının olduğunun ve bu günlerde de sigortalı sayılmasının tespitine, Fazlaya ilişkin talebin reddine, davalı ... eğitime açılan davanın husumetten reddine” şeklinde karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanaklarından biri 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda; Dairemiz bozma ilamından sonra devam eden yargılama sırasında duruşmalarda kamu tanıklarının dinlenildiği ve dinlenilen tanık beyanlarının hüküm kurmak için yetersiz olduğu anlaşılmakla Mahkemece ihtilaf konusu 01/10/2006 tarihi öncesi dönemi kapsayan sürelerde gerçek ve fiili çalışma olgusunun yeterli ve gerekli bir araştırmayla hiç bir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak biçimde tespit edilemediği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, tanık beyanlarının yetersiz olması nedeniyle ihtilaf konusu 13/09/2004-01/10/2006 tarihleri arası dönem yönünden okulda çalışmış olan öğretmen ve diğer personel tespit edilerek çalışmanın niteliği, gerçek bir çalışma olup olmadığı, nizalı dönemdeki yaz ve kış tatili (sömestr tatili) tarihlerinde de davacının çalışıp çalışmadığı yönünde yöntemince beyanlarını almak, gerektiğinde davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırmayı genişletmek, bu şekilde gerçek çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı olarak ve 506 sayılı Yasa’nın 2, 6, 9 ve 79/10 maddeleri gereğince ortaya koyduktan sonra Mahkemece sonucuna göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 01.03.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.