MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Asıl karar; mahkumiyet
Ek karar; temyiz isteminin reddi

1-Sanık ... hakkında temyiz talebinin reddine ilişkin karara yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yokluğunda verilen ve usulüne uygun olarak 14.12.2015 tarihinde tebliğ olunan hükmü, yasal süresinden sonra 22.12.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılan sanığın temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 315. maddesi uyarınca reddine dair Mahkemenin ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan 24.12.2015 tarihli 2014/97 Esas ve 2015/1793 Karar sayılı ek kararın istem gibi ONANMASINA,
2-Sanıklar hakkında kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik sanık ... müdafii ve şikayetçi kurum vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklara yüklenen suçtan doğrudan doğruya zarar gören, 09.07.2015 tarihli celseye gelerek katılma iradesini ortaya koyan ve 21.12.2015 tarihli dilekçesi ile hükmü yasal süresi içerisinde temyiz eden şikayetçi kurum vekilinin; 24.03.2016 havale tarihli dilekçesinde, dilekçe ekinde yer alan 12.02.2014 tarihli katılma talepli dilekçede mahkeme isminin maddi hata sonucu yanlış yazılması nedeniyle katılma talebini içerir dilekçenin mahkemesine ulaşmadığı hususunda beyanda bulunduğu da gözetilerek, 5271 sayılı CMK"nin 260/1. maddesi gereğince, hükmü temyiz yetkisi bulunan şikayetçi Gelir İdaresi Başkanlığı‘nın CMK"nin 237/2. maddesi uyarınca katılan olarak, Av. ...‘ün de katılan vekili olarak davaya kabullerine karar verilmek suretiyle, katılan vekilinin temyiz isteminin katılan lehine vekalet ücretine hükmedilmesi talebine yönelik olup bu taleple sınırlı olarak, sanık ... müdafiinin temyiz isteminin ise esasa ilişkin olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Sanık ... yönünden; 213 sayılı VUK‘nin 359/b. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan, TCK‘nin 61. maddesindeki ölçütler dikkate alınarak, ilk önce VUK‘nin 360. maddesi uyarınca indirim yapıldıktan sonra, TCK‘nin 43/1 ve 62. maddelerinin sırasıyla uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ceza miktarı bakımından sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; gerekçeli karar başlığında “2008“ olarak eksik gösterilen suç tarihinin, “01.12.2008“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kendisini vekille temsil ettiren katılan kurum lehine, CMK"nin 325/1. ve karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 14/1. maddesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, "katılanın kendisini vekil ile temsil ettirdiği anlaşıldığından, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca takdir edilen 1500,00 TL avukatlık ücretinin sanıklardan eşit olarak tahsili ile katılana verilmesine" ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.