Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/22744 Esas 2017/2169 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, reddedilen maddi tazminat, nafaka ve manevi tazminatın miktarı yönünden, davalı erkek tarafından ise, hükmün tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Türk Medeni Kanununun 166/1-2 maddesi uyarınca; boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, ortak hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Mahkeme gerekçesinde belirtilen hakaret vakasından sonra evlilik birliğinin devam ettiği anlaşılmaktadır. Davacı kadın tarafından erkeğin bu eyleminin affedildiği, en azından hoşgörü ile karşılandığının kabulü gerekir. Affedilen ve hoşgörüyle karşılanan olaylar taraflara kusur olarak yüklenemez. Tanıkların, erkeğin eşine hayatında başka biri olduğuna dair suçlayıcı beyanı, davacı kadından duyuma yöneliktir. Davacı kadından aktarılan duyumlarla boşanmaya karar verilemeyeceği gibi, tanıkların görgüye dayalı herhangi bir beyanlarının bulunmadığı da anlaşılmaktadır. Hal böyleyken, mahkemece davacı kadının boşanma davasının reddine karar verilmesi gerekirken; yetersiz gerekçeyle boşanma kararı verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 02.03.2017 (Prş.)