Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6360 Esas 2020/3570 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6360
Karar No: 2020/3570
Karar Tarihi: 16.06.2020

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6360 Esas 2020/3570 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kusurlu olduğu gerekçesiyle taksirle öldürme suçundan hüküm giymiştir. Temyiz edilen hükümde bir isabetsizlik bulunmamıştır. Sanık müdafii kusurun olmadığı, hüküm açıklanmasının geri bırakılması gerektiği şeklinde temyiz itirazlarında bulunmuştur. Ancak uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken Kanun maddesi belirtilmediği gibi, adli para cezasının belirlenmesinde de tam gün sayısının gösterilmediği için hüküm bozulmuştur. Daha sonra hüküm, adli para cezasına çevrilerek ve adli para cezası miktarı, sanığın ekonomik halleri göz önünde bulundurularak belirlenerek onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 85/1, 62, 52/2, 4, 53/6, 50/4, 50/1-a, 52/3, ve 52/2.

12. Ceza Dairesi 2019/6360 E. , 2020/3570 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 52/2, 4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gündüz vakti yerleşim yeri dışında iki yönlü yolda seyir halinde iken, kavşakta sağdan gelen ölenin idaresindeki araçla çarpıştığı olayda, tali kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sanığın kusurunun olmadığı, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin, katılanlar vekilinin ise cezanın az olduğu, para cezasına çevrilmemesi gerektiğine ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3 nolu bendi çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK‘nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK‘nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK‘nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.