MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet
Ek Karar: Temyiz talebinin reddi

Hükmün açıklandığı ve Mahkemece temyiz isteminin reddine dair ek kararın tebliğ edildiği tarihlerde sanığın başka suçtan dolayı hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunması nedeniyle; mahkemece hüküm fıkralarına, 5271 sayılı CMK‘nin 263/1. maddesi gereğince cezaevinde bulunan hükümlünün tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabileceğinin de yazılması gerektiği halde, bu hususun hüküm fıkralarına yazılmamış olması nedeniyle sanığın 08.03.2016 tarihli 2016/116 Esas ve 2016/139 Karar sayılı asıl karar ile 23.03.2016 tarihli temyiz isteminin süre yönünden reddine ilişkin ek karar yönünden temyiz süresinin asıl karar yönünden hükmün tefhimi ve ek karar yönünden kararın tebliğ tarihi olan 01.04.2016 tarihinde başlamayacağı, sanığın öğrenme üzerine 22.03.2016 ve 25.11.2016 tarihli temyiz dilekçelerinin süresinde olduğu anlaşılmakla, Mahkemenin temyiz isteminin süre yönünden reddine ilişkin 23.03.2016 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı teşdit gerekçesi ile cezayı azaltan nedenin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 04.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.