Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/3287 Esas 2022/4615 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi .... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1—Davalı- davacı erkeğin temyiz itirazlarının incelenenmesinde;
Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı- davacı erkeğin davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacı- davalı kadının temyiz itirazlarının incelemesine gelince;
Taraflarca Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca açılan boşanma davalarının birleştirilerek yapılan incelemesi sonucunda, her iki davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı- davalı kadın yararına aylık 750 Türk lirası tedbir ve yoksulluk nafaksı ile 15.000 maddi, 15.000 manevi tazminata hükmedilmiş, tarafların istinaf kanun yoluna başvurusu üzerine, bölge adliye mahkemesince kadının süresinde ileri sürülmeyen yoksulluk nafakası yönünden istinaf isteminin kabulü ile yoksulluk nafakası talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, sair istinaf başvurularının ise esastan reddine karar verilmiştir. Bölge adliye mahkemesi kararının taraflarca temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 09.12.2020 tarihli ve 2020/5021 esas, 2020/6319 karar sayılı ilamı ile hüküm münhasıran davacı davalı kadın yararına hüküm altına alınan maddi ve manevi tazminatın az olduğu gerekçesi ile bozulmuştur. Bölge adliye mahkemesince bozma ilamına uyularak bu kez davacı davalı kadın yararına 30.000 maddi ve 30.000 manevi tazminata hükmedilmiştir. Yeniden kurulan hüküm bozma ilamında belirtilen ilkelere, bozmanın amacına uygun olmayıp, davacı- davalı kadın yararına hükmedilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Davalı- davacı erkeğin temyiz itirazlarının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple reddine, bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte açıklanan sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.18.05.2022(Çar.)