Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/2860 Esas 2015/3158 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2860
Karar No: 2015/3158
Karar Tarihi: 01.07.2015

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/2860 Esas 2015/3158 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel bir asliye ceza mahkemesi, hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Temyiz edilen karar, suç tarihi yanlış gösterildiği için bozulmuştur. Delil incelemesi sonucunda, eylemin gündüz saatlerinde işlendiği kabul edilerek sanıklara belirlenen cezanın yukarı sınırı uygulanmıştır. Dava zamanaşımı bakımından 5237 sayılı TCK'nın hükümleri uygulanmış ve sanıkların hakkında açılan kamu davaları düşürülmüştür.
Kanun maddeleri:
- 765 sayılı TCK'nın 493/1 maddesi
- 765 sayılı TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 116/2-4, 151/1, 66/1-e, 67/2-3 maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 7/2 ve 66/1-e maddeleri
- 5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi

22. Ceza Dairesi 2015/2860 E. , 2015/3158 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Gerekçeli karar başlığında 01.01.2004 olan suç tarihinin yanlış gösterilmesi mahallinde giderilebilir bir hata olarak görülmüştür.
Sanık ..."nun 09.01.2004 tarihli soruşturma ifadesinde diğer sanıklarla birlikte 05:00 sıralarında buluşup suçu işlediklerini, sanık ..."ın ise 09.01.2004 tarihli soruşturma ifadesinde suç saatini 07:00 olarak beyan ettiği, UYAP"tan alınan kayıtlara göre olay tarihinde güneşin 06:48"de doğduğu ve gece sayılan zaman diliminin 05:48 de bittiğinin anlaşılması, müştekinin 11.10.2005 tarihli celsede verdiği beyanında suçun 05:45"te işlendiğini öğrendiğini beyan etmiş ise de bu beyanın soyut bir iddiadan ibaret olup buna ilişkin bir kanıt sunamaması ve tüm dosya kapsamı karşısında; şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince, eylemin gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabulü ile yapılan incelemede;
Sanıkların eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 116/2-4, 151/1, 66/1-e, 67/2-3 maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı bakımından 5237 sayılı Kanun hükümlerinin sanıklar yararına olması ve aynı Kanun"un 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımının 01/05/2006 hüküm tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafii ile sanık ... ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının DÜŞÜRÜLMESİNE, 01/07/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.