MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar; mahkumiyet
Ek karar; sanığın eski hale getirme talebinin reddi

Sanığın bilinen en son adresinin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesine göre MERNİS adresi bilinen en son adres kabul edilerek MERNİS adresine tebliğ yapılması gerektiğinden; gerekçeli kararın öncelikle sanığın sorgusunda bildirdiği “...“ adresinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre tebliğinin yapılarak, sanığın adreste bulunmaması halinde tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim ederek ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirilmesi gerekirken; bu işlemler yapılmadan, mahkemece sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın, ilk olarak tebliğ tarihinde MERNİS adresi olarak kayıtlı bulunmayan sorgusunda bildirdiği adresine MERNİS ibaresi ile tebliğe çıkartılarak 14.04.2014 tarihinde Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre muhtara tebliğinden sonra sanığın MERNİS adresi olarak kayıtlı “...“ adresinde bu kez 05.05.2014 tarihinde ev arkadaşı olduğunu bildiren... imzasına tebliği usulsüz olup, sanığın bu suçtan hükümlü olarak ...tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna girdiği 01.11.2014 tarihinde hükmü öğrenmesi üzerine, 05.11.2014 tarihli tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde olduğunun kabulü ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğundan, Mahkemenin 11.11.2014 tarihli ve 2014/1604 D.İş sayılı eski hale getirme talebinin reddine dair kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Gerekçeli karar başlığında “30.10.2013“ olarak yanlış yazılan suç tarihinin, “09.10.2013“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı arttıran nedenin bulunmadığı ile azaltan nedenin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 04.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.