MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : a) 2010 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçu hakkında; Mahkumiyet
b) 2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçu hakkında; Beraat
c) İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Diresinin 30.05.2018 tarihli Ek Kararın temyiz isteminin reddine,

Sanık hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda; İzmir 14. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 27.03.2017 tarihli, 2014/395 esas ve 2017/193 karar sayılı ilamı ile sehven 2009 takvim yılı demek suretiyle tek takvim yılından sanığın cezalandırılmasına karar verildiği, verilen hükme yönelik katılan vekili tarafından aleyhe, sanık tarafından lehe istinaf isteminde bulunulduğu, duruşma açarak yeniden yargılama yapan İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesince 18.04.2018 tarihli, 2017/1952 esas ve 2018/471 karar sayılı ilam ile sanığın 2010 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan mahkumiyetine kesin olarak, 2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan temyiz yolu açık olmak üzere beraatine karar verildiği, mahkumiyet kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine mahkemece 30.05.2018 tarihli ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verildiği ve katılan vekili tarafından da 2011 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan beraat hükmünün temyiz edilmesi nedeniyle dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay’a gönderilmesine karar verildiği anlaşılmıştır.
5271 sayılı CMK’nin 286/1. maddesinde “Bölge adliye mahkemesi ceza dairelerinin bozma dışında kalan hükümleri temyiz edilebilir.” şeklindeki genel düzenlemeden sonra hangi kararların temyiz edilemez olduğu aynı maddenin 2. fıkrasında sayılmış ve 286/2-b maddesinde “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının” temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Somut olayda sanık hakkında ilk derece mahkemesince dava açılmayan 2009 takvim yılından tek bir mahkumiyet hükmü kurulmasından sonra Bölge Adliye Mahkemesi tarafından 2 takvim yılından hüküm kurulmasının, sonuç olarak ilk derece mahkemesince verilen cezayı artıran bir karar olduğu, bu nedenle 2010 takvim yılından kurulan hükmün de temyize tabi olduğu belirlenerek ve Bölge Adliye Mahkemesi’nin 30.05.2018 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 esas ve 2018/517 karar sayılı kararına göre, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının oluşması için suça konu faturaların 213 sayılı VUK"nin 230. maddesinde yer alan unsurları taşımasına gerek olmadığı dikkate alınarak sanık hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın kalacak yeri olmadığı dönemde tanıştığı yargılama sırasında vefat eden sanık ...’ın muhasebeci olduğunu, yanında çalışması karşılığında ücret ödeyeceğini ve kalacak yer temin edeceğini beyan etmesi üzerine teklifini kabul ederek yanında çalışmaya başladığını, daha sonra cezaevine girip çıktığından kuracağı şirketi kendi adına kuramayacağını söylemesi üzerine suça konu şirketi kendi üzerine kurduklarını, kendisinin fatura düzenlemediğini ve olayda kullanıldığını savunması, yargılanıp beraat ettiği İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/353 esas sayılı dosyasında benzer savunmalar yaparak ...’ın isminden söz etmesi ile dosya kapsamında imza ve yazı incelemesi yapılmamış olması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenebilmesi bakımından; öncelikle suça konu faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, sanığın faturalardaki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını söylemesi halinde sanık ve vefat eden sanık ... da dahil olmak üzere sanıkların imza ve yazı örnekleri temin edilerek, suça konu faturalardaki imza ve yazıların aidiyeti yönünden uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması, suça konu faturaları kullanan şirket yetkilileri veya mükellefler tanık olarak dinlenilerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulmasından sonra sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5271 sayılı CMK"nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına verilmesine, 04.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.