Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacı Kurum avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı kurum, 12.04.2006 tarihli iş kazası sonucu vefat eden sigortalının haksahiplerine bağlanan gelirler nedeniyle oluşan kurum zararının 506 sayılı Yasanın 10 ve 26. maddeleri uyarınca rücuen tazminini talep etmiştir. 506 Sayılı Kanunun 26/1.inci maddesindeki “....sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarlarla sınırlı olmak üzere...” bölümünün, Anayasa Mahkemesince 23.11.2006 tarih ve 2003/10 Esas 2006/106 Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, Kurumun bu maddeden doğan rücu hakkının, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücu hakkına” dayandığının kabul edilmesi ve bu kabul çerçevesinde, Kurumun rücu alacağının, ilk peşin değerin kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı bulunması; fiili ödemenin mevcudiyeti halinde ise, kurumun talep edebileceği miktarın hesabının da aynı şekilde gerçekleştirilmesi gerekmekte olup; şayet ilk peşin sermaye değerli gelirin kusur karşılığı, fiili ödeme miktarından düşük ise o takdirde ilk peşin sermaye değerine itibar edilmesi; aksine fiili ödeme miktarı ilk peşin değerden düşük ise o takdirde de fiili ödeme miktarının esas alınması gerekir.
Öte yandan, olayda, hem 26. hem de 10 madde koşulları oluşmuş ise; Kurum, anılan maddelerden sadece birine dayanarak dava açabileceği gibi, her iki madde hükümleri uyarınca da dava açabilir. Bu durumda Mahkemece her iki maddede öngörülen koşulların oluşup oluşmadığının araştırılıp saptanması gerekir. Her iki madde koşullarının oluştuğunun tespiti halinde Dairemizin yerleşmiş görüşüne göre 10.madde, uygulama önceliğine sahiptir. Davalı işveren 10. maddeye göre %100 kusura göre hesaplanan maddi zarar miktarından Borçlar Kanunu 43-44. maddeleri uyarınca sigortalının kusur durumuna göre bir miktar hakkaniyet indirimi yapılarak hasıl olacak sonucuna göre rücu alacağından sorumlu olmalıdır.
Davaya konu somut olayda; Mahkemece, kurum tarafından gönderilen 23.09.2010 ve 19.07.2011 tarihli yazılarda sigortalının hak sahiplerine bağlanan peşin değerli gelir ve fiili ödeme miktarları arasında bariz çelişki giderilmeden ve yukarıda açıklanan ilkeler ışığında tartışılmadan, dava dilekçesinde bildirilen ve dayanağı sunulmadığından denetlenemeyen peşin değerli gelirin kusur karşılığının hüküm altına alınması,10. madde hükmünün uygulanması talep edilmiş olmasına rağmen;10.madde koşulları araştırılıp, tartışılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde; davacı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 19.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.