Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/3833 Esas 2022/4785 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2020/3833
Karar No: 2022/4785
Karar Tarihi: 15.02.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/3833 Esas 2022/4785 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir kişinin tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin dava dosyasını inceledi. İlk savunmanın yapıldığı tarihten itibaren 8 yıllık olan dava zamanaşımının gerçekleştiği anlaşıldığından, suçların üst sınırına göre cezalandırılabileceği belirtildi. Temyiz nedenlerinin yerinde olduğu kabul edildiğinden, hükümlerin bozulmasına karar verildi. Ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu durumda kanunda verilen yetki kullanılarak, sanık hakkındaki dava dosyalarının düşürülmesine karar verildi. Kararda, tehdit suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e maddesi, hakaret suçunun ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 67/2 maddesine göre cezalandırıldığı ve dava zamanaşımının ise 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8 maddesi dikkate alınarak hesaplandığı belirtilmiştir."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Beraat
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresine, kararın niteliğine ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suçlara ilişkin yasa maddesinde öngörülen cezalarının üst sınırı uyarınca, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e. ve 67/2. maddelerine göre, suçların tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının ilk savunma tarihinden itibaren gerçekleştiği anlaşıldığından, katılan ... vekilinin, temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e. ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 15/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
