22. Hukuk Dairesi 2019/4083 E. , 2019/11642 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TAZMİNAT
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde radyoloji teknisyeni olarak çalıştığını, haftanın altı günü 08:00-17:00 saatleri arasında en az dokuz saat çalıştırıldığını, kanun ile röntgen teknisyenlerinin haftada otuzbeş saat çalışmalarının düzenlendiğini, çalıştığı süre boyunca şua izninin kullandırılmadığını belirterek fazla mesai alacağı ile şua izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili şirketin ihalesini aldığı devlet hastanesinde MR makinesinde MR çekiminde çalıştığını, bu alanda sadece MR ve tomografi makinelerinin bulunduğunu, röntgen cihazının bulunmadığını, haftalık çalışma saatinin kırkbeş saat olduğunu, davacının röntgen teknisyeni olsa da röntgen cihazında değil MR cihazında çalıştığını, MR çekimi yapan personel için şua izninin bulunmadığını, davacının radyasyon çalışanı olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Bozma ilamına uyan Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, kararın taraflar vekillerince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 27.09.2018 tarihli bozma ilamı ile karar bozulmuş, bozma ilamına uyan Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, ıslaha karşı zamanaşımı def"ine göre 08/01/2008 tarihinden sonraki fazla mesai alacağının 32.215,00 TL olduğunun hesaplandığı bu miktara dava dilekçesinde talep ediliği için zaman aşımına uğramamış olan 9.000,00 TL eklendiğinde toplam alacağın 41.215,00 TL olduğu söz konusu miktara yüzde otuz makul bir indirim yapıldığı taktirde alacağın 28.850,50 TL olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. İlk bozma ilamı ile bu hususun gözden kaçırıldığı anlaşılmaktadır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 10.02.1988 gün ve 1987/2-520 esas, 1988/89 sayılı kararında belirtildiği üzere Yargıtay"ca temyiz incelemesinin yapıldığı sırada dosyada bulunan bir belgenin gözden kaçırılması, maddi hata sebebi olarak açıklanmıştır. Ayrıca belirtmek gerekir ki, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04.02.1959 gün ve 1957/13 esas, 1959/5 karar, ve 09.05.1960 gün ve 1960/21 esas, 1960/9 sayılı kararlarında açıklandığı üzere Yargıtay’ca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtay’ın hatalı bozma kararından dönülmesi mümkündür. Hatalı incelemeye dayalı karar tesisi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
