Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/1607 Esas 2022/5719 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 10.05.2022 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı vekili Avukat ...geldi. Karşı taraf adına gelen olmadı. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde 31.01.1996 tarihinde çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin 03.02.2014 tarihinde işveren tarafından feshedildiğini, kullanmadığı yıllık izin ücretlerinin kendisine ödenmediğini, izin alacağını talep etmiş olmasına rağmen ödeme yapılmadığını iddia ederek yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının talep etmiş olduğu yıllık izin alacağı için beş yıllık zamanaşımı süresinin dolduğunu, davacının Şirketin eski genel müdürü olduğunu ve iş sözleşmesinin 03.02.2014 tarihinde haklı sebeple sona erdirildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve aldırılan bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.

Bozma ve Bozmadan Sonraki Yargılama Süreci :
Kararın taraflarca temyizi üzerine Dairemizin 21.09.2020 tarihli ve 2016/20592 Esas, 2020/8566 Karar sayılı kararı ile davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının reddine karar verilerek davacının aldığı ücretin dosyadaki delillere uygun şekilde belirlenmesi gerektiği gerekçesiyle hüküm bozulmuştur.
Bozma ilâmına uyan Mahkemece, toplanan kanıtlara ve aldırılan bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

Temyiz:
Mahkeme kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun (4857 sayılı Kanun) 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi hâlinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
İş sözleşmesinin feshi hâlinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 147 nci maddesi, ücret gibi dönemsel nitelikte ödenen alacakların beş yıllık zamanaşımına tabi olacağını belirtmiştir. 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu'nun 15 inci maddesi ile 4857 sayılı Kanun'a eklenen ek 3. maddesinde de yıllık izin alacağının beş yıllık zamanaşımına tabi olduğu öngörülmüştür. Buna göre yıllık izin alacakları fesihten itibaren 5 yıllık süre içerisinde talep edilebilir.
Somut olayda, bozma sonrası Mahkemece davacının yıllık izin alacağı ıslah dilekçesi de dikkate alınarak hüküm altına alınmıştır. Davacı tarafından 21.05.2015 tarihinde açılmış olan davada yıllık izin ücreti alacağı 20.000,00 TL olarak istenmiştir. Dosya içeriğine göre ıslah dilekçesi ile dava değeri bilirkişi raporu doğrultusunda 22.04.2021 tarihinde arttırılmış ve davalı taraf süresinde ıslaha karşı zamanaşımı definde bulunmuştur. Davacının 03.02.2014 tarihinde iş sözleşmesinin feshedildiği ve dava açıldığı tarih itibari ile izin ücreti yönünden zamanaşımı oluşmadığı; ancak fesih tarihi ile ıslah dilekçe tarihi arasında beş yıllık zamanaşımı süresi geçtiğinden davacının yıllık izin ücreti alacağının ıslah edilen kısmı 03.02.2019 tarihi itibari ile zamanaşımına uğramıştır. Mahkemece, davacının yıllık izin ücreti alacağının ıslah edilen kısmının zamanaşımına uğradığının kabulü ile bu kısmın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 3.815,00 TL duruşma vekâlet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 10.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.