Danıştay 3. Daire 2018/4093 Esas 2021/6454 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/4093
Karar No : 2021/6454

EMYİZ EDENLER :1- (DAVACI) ... Unlu Mamul Gıda Maddeleri İmalat ve Ticaret Limited Şirketi
2- (DAVALI) ... Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ: Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı, ödemelerinin ve tahsilatlarının bir kısmını banka ve benzeri finans kurumları aracılığıyla düzenlenen belgelerle tevsik etmediği ve tek düzen hesap planına uymadığı yolunda saptamalar içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2011 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi, aynı yılın tüm dönemleri için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı geçici vergi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. ve 6. bendleri ile mükerrer 355. maddesinin 4. fıkrası gereğince kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Yasal defterlere kaydedilmeyen faturaların katma değer vergisi hariç tutarlarının ticari bilanço karına eklenmesi ve bir kısım dondurma ve çikolata satışlarında sehven belge düzenlenmediğinin davacı şirket yetkilisince beyan edildiğinden dondurma ve çikolata satışlarındaki karlılık oranının ve fire oranının emsalleri ile uyumlu olması nedeniyle beyanları dikkate alınarak yapılan hesaplamalara göre fire oranı ve defterlere kaydedilmeyen belgeli satış hasılatının düşülmesi sonucu bulunan belgesiz dondurma ve çikolata satışı hasılatının ticari bilanço karına ve Ekim-Aralık 2011 geçici vergi dönemi ticari bilanço karına ilave edilmesi sonucu yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, geçici verginin aranmayacağı ihbarnamede belirtildiğinden davanın bu kısmı hakkında karar verilemeyeceği, somut bir tespit olmaksızn 213 sayılı Yasanın 353. maddesinin 1. bendi kapsamında özel usulsülük cezası kesilemeyeceği, 8.000 TL'yi aşan tahsilat ve ödemelerin banka ve finans kurumları aracılığıyla gerçekleştirilmediği tespit edildiğinden aynı Kanun'un mükerrer 355. maddesinin 4. fıkrası uyarınca kesilen ceza ile tek düzen hesap planına uyulmadığından 353. maddenin 6. bendi uyarınca kesilen cezada ise hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile tek düzen hesap planına uyulmaması, ödemelerin ve tahsilatların banka ve benzeri finans kurumları aracılığıyla düzenlenen belgelerle tevsik edilmemesi nedeniyle kesilen özel usulsüzlük cezaları yönünden dava reddedilmiş, belgesiz satışlar nedeniyle kesilen özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, geçici vergi hakkında ise karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvuruları, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının, dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının 9.710,00 TL tutarındaki matrahtan fazlasına isabet eden kısmına ve 213 sayılı Kanun'un 353. maddesinin 1. ve 6. bentleri uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarına ilişkin hüküm fıkralarının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiş, davacı tarafından satın alınan mutfak eşyası ve tepsi için amortisman ayrılması gerekirken amortismana tabi tutulmadan doğrudan maliyet olarak kaydedilmesi nedeniyle söz konusu tutarın gider olarak kabul edilmediği ancak belirtilen emtianın iktisadi ve teknik bakımdan bütünlük arz etmediği ve raporda cinsi belirtilmediğinden bağımsız olarak kullanımı ve teslimi mümkün olduğundan doğrudan gider yazılabileceğinden belirtilen eşyaya isabet eden tutarın kaydedilmesinde hukuka aykırlık bulunmadığından bunların reddi suretiyle salınan 9.170,00 TL matrah farkına isabet eden dava konusu cezalı kurumlar vergisi ve son dönem geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının bu kısmında hukuka uygunluk, diğer kısımlarında ise hukuka aykırılık görülmediği, davacı tarafından, ödemelerin ve tahsilatların banka ve finans kurumları aracılığyla yapılmadığına ve bu nedenle 8.000 TL'lik sınıra uyulmadığına ilişkin olarak idarece, bu hususta gerekli belgelerin ibrazının istenilip gerekirse şirket yetkilisinin ifadesine başvurularak ayrıntılı inceleme ve somut tespit yapmaksızın eksik incelemeye dayalı olarak ceza kesildiği gerekçesiyle davacı istinaf başvurusu bu yönden kabul edilerek Vergi Mahkemesi kararının dava konusu cezalı kurumlar vergisi ve Ekim-Aralık dönemi geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının 9.710,00 TL matrah farkına isabet eden kısmı kaldırılmıştır.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, deftere kayıt edilmeyen belgelerin tamamının kar kabul edildiği ancak bu miktara da karlılık oranlarının uygulanması gerektiği, binlerce doğru işlem göz ardı edilerek somut olmayan iddia ve kayıtlardan yola çıkılarak tek düzen hesap planına uyulmaması nedeniyle kesilen cezanın hukuka uygun olmadığı, günümüzde satışların neredeyse tamamı kredi kartı ile yapıldığından belgesiz satışın bulunmadığı, inceleme elamanınca karlılık oranının çok yüksek belirlendiği, saptanan karlılık oranı Ankara ve İstanbul'un merkezi yerlerindeki işletmelerde dahi bulunmazken Dörtyol'da bulunan küçük bir pastanenin bu kadar kazanç elde ettiğinin kabul edilemeyeceği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davacı hakkında düzenlenen vergi incelme raporuna dayanan tarhiyat ile kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge İdare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 23/12/2021 tarihinde oybirliyle kesin olarak karar verildi.