MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 14/06/2016 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler kurulunun takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıklar hakkında 19.12.2006 tarih ve 5560 sayılı yasayla 5237 sayılı TCK"nın 87/3. maddesinde yapılan değişiklikten önceki ve sonraki lehe kanun uygulaması yapılırken gerekçeli kararda değişiklikten önceki hükümlerin lehe olduğu kabul edilip buna göre karar verildiği belirtildiği halde, tefhim edilen infaza esas kısa kararda 5560 sayılı yasayla 5237 sayılı TCK"nın 87/3. maddesinde yapılan değişiklikten sonraki hükümlere göre uygulama yapılmak suretiyle gerekçeli karar ile tefhim edilen infaza esas kısa karar arasında çelişkiye neden olunması,
Kabule göre de;
2-Sanık ... hakkında TCK 86/1. maddesiyle hüküm kurulduktan sonraki uygulamada diğer sanıklar ... ve ..."in adları yazılarak ve sanıklar
hakkında TCK 86/1, 86/3-e maddeleri ile 3"er yıl hapis cezasından sonra 87/3 maddesiyle 1/3 artırım yapılırken 4 yıl yerine 3 yıl 11 ay yazılmak suretiyle hükümde hataya düşülmesi,
3-Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 24/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.