MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 20/11/2013 gün ve 2013/609 E. - 2013/591 K. sayılı Direnme kararının davalı vekilince temyizi üzerine H.G.K."nun 2017/11-44 esas, 2019/508 sayılı kararı ile temyiz isteminin reddi ile yerel mahkemece hükmolunan manevi tazminat miktarı denetlenmek üzere dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin İstanbul’dan Mısır’a yapacağı seyahate katılmak için davalı şirketin Ankara-İstanbul seferini yapan uçağına bindiğini, uçağın İstanbul Atatürk Havalimanı’na indiğinde valizlerini bulamadığını, davalı şirket yetkililerinin valizlerin Moskova uçağına yüklendiğini, kendisinin Mısır’a gitmesini valizlerin arkadan gönderileceğini bildirdiklerini, Mısır’a vardığında bagajının gelmemiş olduğunu öğrenmesi üzerine, davalı şirket yetkililerini aradığında bagajın Türkiye’de teslim edileceğinin belirtildiğini, bu aramalar nedeniyle masraf yaptığını, zorunlu kıyafetlerini satın almak zorunda kaldığını, antidepresan ilaçlarını kullanamadığını, kamerası ile tatilini kaydedemediğini, bagajının Türkiyeye geldikten belli bir süre sonra kilidi kırık ve eşyaları karıştırılmış halde teslim edildiğini, tatilinin stres altında ve moral bozukluğuyla geçtiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla tur bedeli olarak 500 TL, zorunlu ihtiyaçlara yönelik harcama bedeli olarak 400 TL ve telefon faturası bedeli 100 TL olmak üzere 1.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu taşımanın yurtiçi taşıma olduğunu, müvekkilinin sorumluluğunun sınırlı olup 400 USD olduğunu, davacıya 400 USD karşılığı 587,00 TL ödeme teklif edildiğini, ancak davacının bu ödemeyi kabul etmediğini, seyahat bedeli olarak talep edilen 500,00 TL"lik tutarla bagajın geç teslimi arasında illiyet bağı bulunmadığını, telefon faturalarının talep edilemeyeceğini, manevi tazminatın şartlarının oluşmadığını, ayrıca uygulanacak protokollere göre manevi tazminat hakkının bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davalı şirketin davacının yaptığı telefon gideri ile zorunlu olarak alınan giysi bedelini ödemek zorunda olduğu, ancak zorunlu ihtiyaç olmayan harcamaların bedelini istemeyeceği, seyahat tamamlanmış olduğu için tur bedelini zaten ödemek zorunda olduğundan tur bedelini davalıdan isteyemeyeceği, davacının dinlenme ve gezi amacıyla gittiği Mısır’da ilk günden itibaren üzerindeki giysiyle kalması ve bagajının arkasından gönderileceğinin belirtilmesine rağmen gönderilmemesinin davacıda moral çöküntüsüne yol açtığı, eşyanın kaybından çok davacının eşyalarını kullanamaması, bu tatili fotoğraflayamaması ve bir daha tekrarlanamayacak kişisel öneme sahip anların kaybolması ile bunun ruh bütünlüğünde yarattığı sarsıntı nedeniyle BK 49. maddesi gereği davacının sosyal ve ekonomik durumu, hal ve mevkiinin icabı tarafların olaya katkısı dikkate alınarak manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği ve ayrıca bagajın teslim edildiğinde kilidinin kırık ve eşyaların karıştırılmış olmasının da kişilik haklarını ihlal ettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL manevi tazminat, 100,00 TL telefon görüşme ücreti, 400,00TL zorunlu gider bedeli olmak üzere toplam 2.500,00 TL tazminatın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; davalı şirketin temyizi üzerine inceleme yapan Dairemizce sair temyiz itirazlarının reddi ile davacının manevi tazminat isteminin tümden reddi gerekirken, kısmen kabulüne karar verilmesi yerinde görülmeyerek kararın bozulmasına karar verilmiş, bozma sonrası yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece aynı gerekçelerle önceki kararda direnilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dairemizce, verilen 27.06.2013 tarih, 2012/57741 E., 2013/13648 K. sayılı bozma kararının usul ve yasaya uygun bulunduğu, mahkemece verilen direnme kararının yerinde olmadığı gerekçesiyle temyiz incelemesi yapılmak üzere dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"na gönderilmiş, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2017/11-44 E., 2019/508 K. sayılı ilamıyla, davalının eyleminin davacının kişilik haklarını zedelediği ve 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 49. maddesinde belirtilen manevi tazminat koşullarının gerçekleştiği, bu nedenle direnme kararının yerinde olduğu ve Dairemizce manevi tazminatın miktarı yönünden bir inceleme yapılmadığından bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesi gerektiği gerekçesiyle temyiz incelemesinin yapılmasını teminen dosya Dairemize gönderilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, alınmadığı anlaşılan 170,78 TL temyiz onama harcı ile 218,50 TL temyiz başvuru harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 09/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.