Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/2806 Esas 2019/5104 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/2806
Karar No: 2019/5104
Karar Tarihi: 09.09.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/2806 Esas 2019/5104 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen ve davalı şirketin haksız rekabet teşkil eden eylemi nedeniyle davacı şirkete 1.000,00 TL maddi tazminat ödemesine hükmeden karar Yargıtayca incelendi. Karar tarihi olan 05.11.2013 tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 05.11.2013 tarihi itibariyle 1.820,00 TL'dir. Bu nedenle davalı şirketin temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddesi hükmüne göre, nihai kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.

11. Hukuk Dairesi 2019/2806 E. , 2019/5104 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 05/11/2013 gün ve 2013/496-2013/689 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davalı şirket vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 05.11.2013 tarihi itibariyle 1.820,00 TL"dir. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davalı şirketin haksız rekabet teşkil eden eylemi nedeniyle davacı şirkete 1.000,00 TL maddi tazminat ödemesine hükmedilmiştir. Bu durumda, davalı şirketin temyizine konu dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı şirket vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı şirket vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, 09/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.