MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, evlenmek isteyen katılan ..."i telefon ile arayarak evlenmesi için bayan bulduğunu ve .. ilinden geleceklerini söylediği, katılan ..."in teklifi kabul etmesi üzerine kimlikleri tespit edilemeyen ... ve annesi olduğunu söyleyen ... isimli bayanları terminalde sanık ile birlikte karşıladıkları, katılan ..."e ait ikamete geldiklerinde sözde evlenme konusunda anlaşıp, başlık parası olarak 6.000 TL belirledikleri, katılan ... ile sanığın ..."ya giderek ... ismindeki kızı istedikten sonra tekrar katılan ..."e ait ikametine geldikleri, bu süreçte sanık ..."un kimliği tespit edilemeyen bayanlar ile birlikte hareket ettiğinin sabit olduğu, katılanların, sanık ... ve sözde evleneceği bayanın annesine 6.000 TL para verdikleri, ... ismindeki kızın yakınları olan şahıslar ile sanığın paranın verilmesinden sonra evden ayrıldıkları, kimliği belirlenemeyen ... isimli bayanın ise kolunun ağrıdığını söylemesi üzerine katılan ... tarafından hastaneye götürüldüğü ve burada katılan ..."in hastane kayıt işlemlerini yaptığı sırada bayanların katılanın yanından kaçmak suretiyle haksız menfaat temin ettiklerinin iddia edildiği olayda;
Oluşa sanığın savunmalarına, katılanın aşamalardaki beyanlarına, tanıkların anlatımlarına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın, en başından beri evlenme niyeti taşımadığını bildiği kimliği tespit edilemeyen ... ismindeki bayanı katılan ile evlendireceğine inandırarak sözde evlilik amacıyla katılanlardan 6.000 TL parayı almak suretiyle haksız menfaat temin etmesi şeklinde gerçekleştirdiği sabit görülen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasında her hangi bir isabetsizlik görülmemiş ve bu nedenle bozma isteyen düşünce benmsenmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E.,2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 50 gün olarak tayin edilmesi
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükümde yer alan ""5237 sayılı TCK"nın 157/1, 62, 52/2 maddeleri gereğince sonuç olarak verilen 41 gün adli para cezası karşılığı aynı Kanun"un 52. maddesi gereğince günlüğü 20.00 TL"den olmak üzere 820 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına"" ifadelerinin yerine "" 5237 sayılı TCK"nın 157/1 maddesi gereğince 5 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak 4 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına ve aynı Kanun"un 52/2 maddeleri gereğince, verilen 4 gün adli para cezası karşılığı günlüğü 20.00 TL"den olmak üzere sonuç olarak 80.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına"" ifadelerinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.