MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağmaya teşebbüs, Başkasına ait kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 4.Ceza Dairesinin 23/03/2017 tarihli görevsizlik kararı ile Daireye gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ...’a yönelik yağmaya teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık ... hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
TCK"nın 53.maddesinin 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, bu hususun infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan kararın tebliğname gibi ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında başkasına ait kimlik bilgilerini kullanma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanığa yüklenen 5237 sayılı TCK’nın 268. maddesi yollaması ile TCK 267. maddesine uyan iftira suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre aynı Yasanın 66/1-e, 67/2, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık uzamış zamanaşımı süresinin, suç tarihi olan 04.08.2005 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 24.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.