MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 11/05/2017 tarih ve 2015/665 E- 2017/541 K. sayılı davanın kabulüne ilişkin kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun kısmen kabulüne ilişkin 14.12.2017 günlü kesin karar süresinde davacı vekilince temyiz edilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince miktar itabariyle temyiz isteminin reddine karar verilmiş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi"nce verilen 22/02/2018 tarih ve 2017/620 E- 2017/834 K. sayılı ek kararında Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların Balkids Kuaför Hizmetleri Kozmetik Inş. Taah. Tur. San. Tic. Ltd. Şti.’nin ortağı olduğunu, taraflar arasında akdedilen sözleşmeyle, müvekkilinin şirketteki hisselerinin ve bir alışveriş merkezinde bulunan kendisine ait kuaför salonun davalıya devrinin kararlaştırıldığını, davalınınsa bu devre karşılık olarak müvekkiline 20.000 TL ücret ödemeyi ve Anadolu Yakasında açılacak BUYAKA Alışveriş merkezinde en az 40 m2 büyüklüğündeki dükkanlardan birinin 3000-3500 dolar kira bedeliyle müvekkiline kiralanmasını ve "Balkids" adı altında çocuk kuaförü olarak faaliyet göstermesini sağlamayı taahhüt ettiğini, ayrıca sözleşmeyle, davalının edimlerini yerine getirmemesi halinde müvekkiline 50.000,00 TL cezai şart ödeyeceğinin öngörüldüğünü, müvekkilinin sözleşme gereği olan edimlerini yerine getirmesine rağmen davalının sözleşmede belirtilen nitelikleri haiz bir kuaför salonun müvekkiline kiralanmasını sağlamadığını, cezai şart tutarın ödenmesi hususunun, davalıya 25.01.2013/1106 yevmiye sayılı ihtarnameyle bildirildiğini, ödenmemesi üzerine de davalı aleyhine icra takibine giriştiklerini, takibin itiraz üzerine durduğunu ileri sürerek, itirazın iptalini ve asıl alacağın %20’si oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kabulü ile itirazın iptaline, takibin 50.000,00 TL asıl alacak ve 187,50 TL işlemiş faiz bakımından devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren yasal faiz uygulamasına, asıl alacak olan 50.000,00 TL’nin %20’sine tekabül eden icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, davalı vekilinin sair istinaf itirazlarının yerinde olmadığı ancak somut olayın özelliği, sözleşme bedeli, karşılıklı edimlerin niteliği ve tarafların sosyal ekonomik durumları gözetildiğinde cezai şart tutarının fahiş olup, TBK 182/3 maddesi uyarınca takdiren cezai şart tutarında 1/2 oranında indirim yapılması gerektiği ayrıca cezai şart tutarının takdiren belirlendiğinden alacağın likit olarak kabul edilemeyeceği gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması ve esas hakkında yeniden hüküm kurulması suretiyle, davanın kısmen kabulü ile, takibin 25.000,00 TL asıl alacak ve 93,75 TL işlemiş faiz bakımından devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren faiz işletilmesine ve icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurulmuşsa da bölge adliye mahkemesince verilen ek kararla, kararın HMK’nın 362/1-a maddesi gereğince kesin olduğundan bahisle temyiz başvurusunun reddine karar verilmiştir.
Bu kez ek kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince temyiz isteminin miktar yönünden reddine ilişkin olarak verilen ek kararda hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen temyiz isteminin miktar yönünden reddine ilişkin 22.02.2018 tarihli ek kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, alınmadığı anlaşılan 44,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 09/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.