Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/5398 Esas 2020/3099 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5398
Karar No: 2020/3099
Karar Tarihi: 22.06.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/5398 Esas 2020/3099 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 63. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir dava sonucunda, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurduğu suçundan mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak mahkemenin kararı, yasal düzenlemeler hakkında ayrıntılı bir inceleme yapılmadığı için bozulmuştur. Karara göre, sanığın hukuki durumunun belirlenmesi için 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK'nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı uygulanması ve karşılaştırılması gerekmektedir. Ayrıca, sanık hakkında verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması sırasında suç işleyip işlemediğinin belirlenmesi ve bu doğrultuda hüküm kurulması gerekmektedir. Kararın bozulması nedeniyle 22/06/2020 tarihinde oy birliği ile karar verilmiştir.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun ile değişik Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi
- Türk Ceza Kanunu'nun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesinin 2. fıkrası
- Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinin 5. fıkrası
- CMK'nın 223. maddesinin 8. fıkrası
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Anayasa Mahkemesi tarafından bazı hükümleri iptal edilmiş, 7242 sayılı Kanun ile 53/3. fıkrasında değişiklik yapılmıştır)

20. Ceza Dairesi 2019/5398 E. , 2020/3099 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL 63. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya İncelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1)Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı uygulanıp karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe Kanun’un tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
2)Sanık hakkında, bu eylemi nedeniyle tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı, dolayısı ile hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca, 191. madde hükümleri çerçevesinde "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" kurumunun uygulanma koşulları bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın bu suçu başka bir davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra, işlemiş ise 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması,dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesi; aksi halde 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, yargılamaya devam olunarak, hüküm kurulması gerektiği gözetilmeyerek, yazılı şekilde eksik araştırma ile karar verilmesi,
3)Kabule göre de; hükümden sonra 24/11/2015 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile TCK’nın 53/3. fıkrasında yapılan değişiklik nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün BOZULMASINA, 22/06/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.