Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4259 Esas 2021/762 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM: Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Gerekçeli karar içeriğinde oluş ve dosya içeriğine uygun biçimde sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğunun belirtildiği; bu itibarla Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141, CMK"nın 34/1, 230. maddelerine uygun olan ve Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğuna ilişkin gerekçenin bu kapsamdaki unsurları da içerecek şekilde belirtildiğinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılmaması mahallinde eklenmesi mümkün bir eksiklik olarak görülmüş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1. Dosya içeriğine göre mağdurun, iş yerine ait güvenlik kamera kayıtlarından tespit ettiği sanığı ertesi gün başka bir iş yerinde suça konu cep telefonu ile birlikte görmesi ve devamında kolluğa ihbarda bulunarak sanığı yakalatması şeklinde meydana gelen olayda, rızai bir iadenin söz konusu olmadığı, bu nedenle etkin pişmanlık koşullarının oluşmadığı halde sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
2. Mükerrirliğe esas alınan ilamda da 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi,
3. Kabule göre de;
Sanığın yakalandığı esnada içerisinde sim kart olmadan suça konu telefonu teslim ettiği ve bu haliyle müştekiye iadesinin sağlandığının anlaşılması karşısında; soruşturma aşamasında gerçekleşen kısmi iade nedeniyle müştekiye kısmi iadeye muvafakatının olup olmadığı sorularak, sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/1-4. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükmünün uygulanma koşullarının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden yasal olmayan gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 25.01.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.