MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Davacı-karşı davalı erkeğin Türk Medeni Kanunu"nun 166/son maddesinde belirtilen fiili ayrılık sebebine dayalı olarak açtığı boşanma davası karşısında davalı- karşı davacı kadın tarafından evlilik birliğinin temelinden sarsılması (TMK m. 166/1) hukuki sebebine dayalı dava açılmış, ilk derece mahkemesince erkeğin davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocukların velayetlerinin anneye verilmesine, çocuklar yararına tedbir ve iştirak nafakalarına karar verilmiş, kadının davası ise erkeğin kusurlu bir davranışı ispatlanamadığından reddedilmiş ve kadının tazminat taleplerinin de reddine karar verilmiştir. İlk derece mahkemesince verilen karara karşı, davalı-karşı davacı kadın, reddedilen boşanma davası, kusur belirlemesi ve reddedilen tazminat talepleri yönünden istinaf talebinde bulunmuş, bölge adliye mahkemesince “İlk davanın açılmasından sonra tarafların bir araya gelmedikleri gibi, fiili ayrılık döneminde erkekten kaynaklanan ve ona kusur olarak yüklenebilecek yeni bir maddi olayın varlığı da kanıtlanamadığı, bu nedenle davacı - karşı davalı erkeğe bir kusur yüklenemeyeceği, ne var ki taraflarca retle sonuçlanan boşanma davalarını açarak birlikte yaşamaktan kaçınan ve boşanma sebebi yaratan tarafların boşanmaya sebebiyet veren olaylarda eşit kusurlu olduklarının kabulü gerektiği, Türk Medeni Kanunu"nun 166/1. maddesi şartlarının kadının davası yönünden gerçekleştiği” gerekçesiyle, davalı-karşı davacı kadının, karşı davasının reddi ve kusur belirlemesine ilişkin istinaf talebinin kabulüne, ancak, davacı-karşı davalı erkeğin davasında verilen boşanma hükmü istinaf edilmeksizin kesinleşmiş olup, kadının karşı boşanma davası konusuz kaldığından kadının davasında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Toplanan deliller ve tüm dosya kapsamından, davacı-karşı davalı erkeğin davasının Türk Medeni Kanunu"nun 166/son maddesine dayandığı, dayanak davaların taraflarca karşılıklı olarak açıldığı ve her iki dava yönünden de ispatlanamadığı gerekçesiyle kimseye kusur yüklenmeden retle sonuçlandığı, dayanak karşılıklı boşanma davasından sonra tarafların bir araya gelmedikleri sabit olup, her iki taraf için de TMK 166/son maddesi koşullarının gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Ne var ki eldeki dosyada davalı- karşı davacı kadın tarafından 166/son koşulları oluştuğu halde Türk Medeni Kanununun 166/1 maddesinde belirtilen evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki sebebine dayalı dava açılmış olup bölge adliye mahkemesince her iki tarafın da dayanak davası reddolunduğu halde davacı- karşı davalı erkeğe fiili ayrılık süresinde birlik görevlerinden kaçınma kusurunun yüklenemeyeceği anlaşılmakla davalı- karşı davacı kadının TMK 166/1. maddesine dayalı davasının reddi gerekirken kabulü usul ve kanuna aykırı ise de bu husus temyiz kapsamı dışında bırakıldığından bozma sebebi yapılmamış ve eleştirmekle yetinilmiştir.
2- Davalı-karşı davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oybirliğiyle karar verildi. 20.04.2021 (Salı)