Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2014/1765 Esas 2014/4075 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 16. İcra Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2013
NUMARASI : 2013/224-2013/932

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki taraflarca istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değilse de;
Alacaklı şirket tarafından borçlu şirket aleyhine genel haciz yoluyla ilamsız icra takibi yapılmış, borçlunun süresinde itirazı üzerine icra takibi durmuştur. Alacaklı tarafından itirazın iptali davası açılmış, Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 17.12.2009 tarihli 2006/240 E, 2009/710 K. sayılı kararıyla alacağın 55.092,40 TL olarak tespitine karar verilmiştir. Kararın temyizi üzerine icranın geri bırakılması kararı verilmediğinden takibe devam edilmiş, icranın geri bırakılması için verilen teminat mektubu nakde çevrilerek alacaklı tarafından alacak tahsil edilmiştir. Mahkeme kararı temyiz incelemesi sonucunda bozulmuş, bozma üzerine Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 12.09.2012 tarihli, 2012/304 E, 2012/309 K. sayılı kararı ile alacağın 47.880,80 TL olduğu tespit edilmiş ve bu karar temyiz edilmeksizin 29.11.2012 tarihinde kesinleşmiştir. Borçlu tarafından fazla ödenen paranın iadesi için alacaklıya muhtıra gönderilmesi talep edilmiş, icra müdürlüğü tarafından talep kabul edilerek alacaklıya muhtıra gönderilmiş, alacaklı tarafından iadesi talep edilen faiz ve yargılama giderleri yönüyle şikayet yoluna başvurulmuştur.
Somut olayda, hukukçu hesap bilirkişisi tarafından düzenlenen 10.05.2013 tarihli ilk raporda iadesi gereken toplam alacak miktarının 20.826,79 TL olduğu tespit edilmiştir. Bir başka hesap bilirkişisi tarafından düzenlenen 13.09.2013 tarihli ikinci bilirkişi raporunda ise iadesi gereken toplam alacak miktarı 14.713,79 TL olarak tespit edilmiştir. İki bilirkişi raporu arasında borçluya iade edilmesi gereken miktarın hesaplanmasında çelişki olduğu görülmektedir. Mahkemece ilk bilirkişi raporuna neden itibar edilmediği gerekçelendirilmeksizin ayrıca mübayin raporlar arasındaki çelişki giderilmeksizin ikinci bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuştur.
O halde mahkemece, raporlar arasında oluşan çelişkinin giderilmesi için yeniden ve ehil bilirkişilerden oluşacak bir kuruldan mütalaa alınıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, çelişki giderilmeden eksik inceleme ile ikinci rapora üstünlük tanınarak yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ :Borçlunun ve alacaklının temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366. ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harçların istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.